ମୁଁ ପତିତା

କାହା ପାଇଁ ଆଜି ମୁଁ ବୋଲାଏ ପତିତା,

କିଛି କ୍ଷଣ ସୁଖ କୁ ପରଶୀ ଦେବା ପାଇଁ

ଆଉ ମୋ ଭୋକିଲା ପେଟରେ ଦାନା ଦେବା ପାଇଁ,

ରାତି ର ଚମକ ରେ ଅପସରା ତା ଦିବସେ ନିଷ୍ପେସିତା ।।

ହୃଦୟ ରେ ସବୁ କଷ୍ଟ କୁ ଚାପି ଧରି,

ନାଲି ଅଧରେଭିନ୍ନ ରଙ୍ଗ କୁ ସଜେଇ,

ଆଖିରେ କାମନା ର ତୀର ଲଗେଇ,

ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରେ ବାସନା ଦାନବାକୁ ହସ୍ତ ଧରି ।।

ମନ ରେ ଥିଲେ ବି ତୁଷାର ଶୀତଳତା,

ଅଙ୍ଗେ ଦେଖେଇ ରବି ର ଉଷ୍ମତା ,

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ର ବେଶ ପରିପାଟି ମଧ୍ୟ ରେ ନଗ୍ନତା,

କିଛି ଗୁପ୍ତ ବ୍ୟବସ୍ତା ରେ ଶଯ୍ୟ କରେ ବର୍ବରତା ।।

ଅପବିତ୍ର ହୋଇ ବି ପବିତ୍ର ସାଜେ ସବୁ ଦିନେ,

ସଙ୍ଗମ କରେ ନାନା ରଙ୍ଗେ ବିବିଧ ବରନେ ,

ଆଖିର ଅଶ୍ରୁକୁ ଝାଳ ରେ ମିଶେଇ ଗୋପନେ,

ଖୁସି ବାଣ୍ଟି ଚାଲେ ସବୁ ରାତି ଆଉ ସପନେ ।।

ଦେହ ର ବଣିଜ ହୁଏ ମୋର ନିତି ନିତି,

କେବେ ଶରୀର କେବେ ବକ୍ଷଜ

କେବେ ଜାନୁ ମଧ୍ୟ ର ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା ର

କିନ୍ତୁ ସବୁ ସହି ଯାଏ ମୁଁ ମଥା ପାତି ।।

ସେଇ ପିଶାଚ ପୁଣି ଲୁଣ୍ଠନ କରେ

କେତେ ଆଲିଙ୍ଗନ କେତେ ସେ କର୍ଷଣ

ବିଦାରଣ କରି ନଗ୍ନ ଶରୀରକୁ ,

ଦେବତା ସାଜି ଦିବସେ ବସେ ସେ ସିଂହାସନ ରେ ।।

କାହାକୁ ଦୋଷ ଦେଇ ଲାଭ କିଛି ନାହିଁ ବାରେ

ଦୋଷ ମୋର ଅଛି ଏ ଭାଗ୍ୟ ରେ,

ଏତିକି କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଯଦି ପତିତା ଆଜି ସମାଜ ରେ

କେମିତି ତୁମେ ଦେବତା ବୋଲା କହି ଦିଅ ଥରେ ।।