STORYMIRROR

Pranati prabha Rout

Tragedy

3  

Pranati prabha Rout

Tragedy

ମୁଁ ମଣିଷ କହୁଛି

ମୁଁ ମଣିଷ କହୁଛି

1 min
206



ମଣିଷଟିଏ ମୁଁ ମଣିଷ ଭାଇ

       ରେ ମଣିଷ ଭାଇ

ମନୁଷତ୍ୱ ମୋ'ଠୁ କେଉଁଠି ହଜିଲା

ଖୋଜିଖୋଜି ମୁଁ ଯେ କାହିଁ ନପାଇ 

       ରେ ମଣିଷ ଭାଇ ।


କାହିଁଗଲା ମୋ ସେ ବିବେକ ଜ୍ଞାନ

ସଚ୍ଚା ସହୃଦୟ ମନଚୈତନ୍ୟ

କଚ୍ଛପ ପରି ଅହମ ଖୋଳପା

ପିନ୍ଧି ମୁଁ ଦେଉଛି ମହତ ଶିକ୍ଷା ।


ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଗୁଣ ବିକୃତକରି

ଛଳନା ଦୋଳିରେ ଖେଳୁଛି ଦୋଳି

ଗୁରୁରେ ସମ୍ମାନ ଲଘୁରେ ସ୍ନେହ

କଦାକାର ଆଜି ବିବର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରାୟ ।


ମମତା ବନ୍ଧନ ହେଲା ବିରଳ

ଅମୃତ ଲାଗଇ ମୋତେ ଗରଳ 

ଦୟା, କ୍ଷମା ଯେତେ ଦରଦୀ ଗୁଣ

ଫିଙ୍ଗି ମୁଁ ଦେଇଛି ହୃଦରୁ ପୁଣ ।


ପରୋପକାରାୟ ସ୍ବର୍ଗୀୟ ଗୁଣ

ପରଶ୍ରୀକାତରେ ତନୁ ମୋ କ୍ଷୀଣ

ଦିଶୁଛି ଯାହା ମୁଁ ଭାସୁଛି ଯାହା

ସତ କହୁଛି ମୁଁ ନୁହଇଁ ତାହା ।


କର୍ମଧର୍ମ ସ୍ୱଳ୍ପ କଥା ମୋ ବେଶୀ

ନିଜ ପ୍ରଚାରରେ ଆତ୍ମା ମୋ ତୃପ୍ତି 

ମହତପଣିଆ ମୋ ପକ୍ଷାଘାତ 

ଦେବତା ଲୁଚନ୍ତି ଧରି ଇଜ୍ଜତ ।


ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ମୁଁ ଅର୍ଥପଛରେ

ସ୍ୱାର୍ଥସର୍ବସ୍ବ ମୁଁ ଲୋଭ ଗୁଚ୍ଛରେ 

ସତ୍ୟ ସିଂହାସନେ ମିଥ୍ୟା ହସୁଛି

ପାପ ଗଜମ

ୋତି ପାନ ଖାଉଛି ।


ଛଳନା ବାହାନା କୁହୁକମୁଣୀ

ପ୍ରୟୋଗକରେ ବେଳକାଳ ଜାଣି

ମୋ ଦୋଷ ନୁହେଁ ଏ କଳି ପ୍ରଭାବ

ହରିଛି ମୋ'ଠାରୁ ଦେବତ୍ବ ଭାବ ।


ମୁଁ' ରେ ସୀମିତ ମୋ ଦିନରାତି

ଆତ୍ମକୈନ୍ଦ୍ରିକ ଗୁଣେ ଥାଏ ମତି 

ମୁଁ' ରାଜଉଆସେ ମୁହିଁ ଯେ ରାଜା

ବୁଦ୍ଧିଠୁ ବିବେକ ମୋର ପରଜା ।


ନିଜକୁ ସମୀକ୍ଷା ନକରେ କେବେ

ପରର ନିନ୍ଦାରେ ଜିହ୍ୱା ମୋ ନବେ

ଚେତନା ହଜିଛି ଚୈତନ୍ୟ ରାଜ୍ୟେ

ସେ ପାଇଁ ପ୍ରକୃତି କୁପିତା ଆଜେ ।


ଅଦିନ କୁହୁଡି ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ ଝଡ଼

ସୁନାମି,ଭୂମିକମ୍ପ କରେ ମାଡ଼ 

ଖେଳିଚାଲେ ଅଚିହ୍ନା ମହାମାରୀ

ପାଦେପାଦେ ଚାଲେ ବିପଦ ଘାରି ।


ତଥାପି ଅମୃତ ସନ୍ତାନ ମୁହିଁ

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କର ପରା ଜାଣି ଅଛଇ 

ତେଣୁକରି ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି ମୁହିଁ 

ସୁଧୁରିଯିବି ବେଳକାଳ ଥାଇ

       ରେ ମଣିଷ ଭାଇ ।


ମଣିଷଟିଏ ମୁଁ ମଣିଷ ଭାଇ

        ରେ ମଣିଷ ଭାଇ

ମନୁଷତ୍ୱ ମୋ'ଠୁ କେଉଁଠି ହଜିଲା

ଖୋଜିଖୋଜି ମୁଁ ଯେ କାହିଁ ନପାଇ 

        ରେ ମଣିଷ ଭାଇ ।




Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Tragedy