ମୁଁ କି ଅଲୋଡ଼ା ଏତେ

କନକ ଗୋରା ମୋ

    କୋମଳ ତନୁ କୁ

       ଖେଳେଇ ଖାଇଲ କେତେ, 

ସକାଳ ସୂରୁଯ

     ଉଇଁଲା ବେଳକୁ

        ଅସତୀ କହିଲ ମୋତେ |

ଜହ୍ନୀ ଫୁଲ ପରି

    ସଞ୍ଜେ ଫୁଟିଥିଲି

        ଭଅଁର ନଥିଲା ଛୁଇଁ,

ଚାରିଘଡି ରାତି

     ଗଡିଛି କି ନାହିଁ

        ନିଜକୁ ପାଇଲି ନାହିଁ |

ବାନ୍ଧିଲା କବରୀ

     ଅଲରା ବଲରା

        ବସନ ର ନାହିଁ ପତ୍ତା,

ଅକ୍ଷତ ଯୌବନ

     ବିକ୍ଷିପ୍ତ ସପନ

        ହଜିଗଲା ଗୁପ୍ତ ସତ୍ତା |

ଯଥେଛ୍ଚା ଭୋଗିଲ

    ଭାଗ ଭାଗ କରି

        ଭାଙ୍ଗି ମୋର ସବୁ ଦମ୍ଭ,

ଅଣାୟତ୍ତ ତୁମ

    କାମୁକତା ପାଶେ

         ହୋଇଗଲି ହତମ୍ଭବ |

ଫୁଲ ଟିଏ ହୋଇ

     ଫୁଟୁ ନ ଫୁଟୁଣୁ

        ଦଳି ମକଚିଲ ମୋତେ, 

ତୁମେ ହୋଇଗଲ

     ସତିଆ ପୁରୁଷ

        ମୁଁ କି ଅଲୋଡା ଏତେ ।