ମୁଁ ଭଲପାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ

ମୁଁ ଭଲପାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ 

ତାର ଧଳା ଧଳା ବାଦଲକୁ

ଢେଉ ଢେଉ ମାଳା ଖେଳୁଥାଏ ଯେବେ 

ଆଙ୍କେ ବଉଦରେ ପ୍ରିୟ ଛବିକୁ ।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ 

ପୁଞ୍ଜା ପୁଞ୍ଜା ତାରା ଗହଣକୁ

ଟିପି ଟିପି ତାରା ଖେଳିଯାଏ ଯେବେ

ମାପେ ମୁଁ ମୋ ପ୍ରେମର ପରିଧିକୁ ।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ 

ତାର ଚାନ୍ଦିନୀ ଜୋଚ୍ଛନା ରାତିକୁ

ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ ସଜାଏ ରଜନୀ

ଉଡ଼ିଯାଏ ମୁଁ ପ୍ରିୟର ରାଇଜକୁ ।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ 

ତାର ଅମାବାସ୍ୟାର ରାତିକୁ 

କଳା କିଟିମିଟି ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ 

ଖୋଜେ ପ୍ରିୟର ବାହୁ ବନ୍ଧନକୁ ।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ 

ଘର ବାହୁଡ଼ା ପକ୍ଷୀଙ୍କ ମେଳିକୁ 

ଧାଡ଼ି ଧାଡ଼ି ବଗ ଉଡ଼ି ଯାଉଥାନ୍ତି

ତାଙ୍କ ପ୍ରିୟ ସଙ୍ଗେ ନିଜ ନିଡ଼କୁ ।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ 

ତାର ସୁନେଲି ସୁରୁଜ କିରଣକୁ

ଅଗଣିତ ଭାବନା କଳ୍ପନା ରାଇଜେ 

ଦିନ ଗଣେ ଆମ ମଧୁ ମିଳନକୁ ।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ 

ଦେଖି ଅଦିନ କୁହୁଡି଼ ରାତିକୁ 

ସପନ ରାଇଜେ ଗଢ଼େ କଳ୍ପନା ମହଲ

ମନ ଚୋର ସଙ୍ଗେ ରହିବାକୁ ।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ 

ତାର ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଛାତିର ଆସରକୁ

ଆଖି ପାଏନାହିଁ କୂଳ କି କିନାରା 

ତା ମଧ୍ୟରେ ବିଲୀନ ହେବାକୁ ।

ଜହ୍ନ ତାରା ଭରା ଆକାଶକୁ

ଦେଖି ଦେଖି ନିଦ ଆସିବ ଆଖିରେ

ସପନରେ ହଜି ଯିବାକୁ  

ଦେଖି ଆପଣା ପରର ଭାବକୁ ।