ମୃଗତୃଷ୍ଣା

ସ୍ୱାର୍ଥାନ୍ଧ ପଥିକ ସଦା ଅନ୍ୟାସକ୍ତ ସ୍ୱାର୍ଥ ସୋପାନରେ ସାହା  

ଅପରାହ୍ନ ଅନ୍ତେ ସାୟାହ୍ନ ଆସନ୍ତେ ଖୋଜେ ଜୀବନର ରାହା । 

ଠିକାଦାର ଏହି ଶରୀର ଆଶ୍ରୟୀ ବାଧ୍ୟବାଧକତା ବଶୁଁ  

ସ୍ୱକୃତ ବିବଶ ଅବା ମନ ରୋଷ ହେତୁଁ କାନ୍ଦୁ କିମ୍ବା ହସୁ । 

ଏ' ରଙ୍ଗମଞ୍ଚଟା ଦୁଃଖ-ସୁଖ-ଥଟ୍ଟା ଅଭିନୟ ପରେ ଶୂନ୍ୟ  

ସୃଷ୍ଟି ଅଭିପ୍ରାୟ ସମର୍ଥନେ ଜୟ ମଣିଷ ଜୀବନ ଧନ୍ୟ । 

ଜୀବନ ଦିଦିନିଆଁ ଦିଦିନ କୁଣିଆଁ ଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁ  

ନିଃଶ୍ୱାସକୁ ବାରେ ବିଶ୍ୱାସ ନାହିଁରେ ଅହଂକାରୀ ହେଉ କାହିଁ !! 

ଅହଂକାର ଗର୍ବ ସନମାନ ସର୍ବ ଜୀବନ ଯାକର ରଙ୍ଗ  

ପାଲଟିବ ଅଶ୍ମ ମହାତୀର୍ଥେ ଭସ୍ମ ମହାନିଦ୍ରା ଦେବ ସଙ୍ଗ । 

ପ୍ରତିସ୍ପର୍ଦ୍ଧା ମାନ ପ୍ରତିହତ ଜାଣ ଶରୀରଠୁଁ ପ୍ରାଣ ଭିନ୍ନ  

ସଞ୍ଚିତ ପାର୍ଥିବ ସ୍ୱାର୍ଥ ଲୁଟି ନେବେ ସ୍ୱାର୍ଥୀ ଆତ୍ମୀୟସ୍ୱଜନ । 

କ୍ଷଣିକ ଜୀବନୀ ସବୁ ସତ୍ୟ ଜାଣି ଆବୋରିଛି ସବୁ ମାୟା  

ଯା' କୁ ପାଣି ବୁଝେ ଯା' କାୟରେ ହଜେ ସେ ବି ମରୀଚିକା ଛାୟା ।