ମାଗିବାର ବ୍ୟଥା

ଗ୍ରୀଷ୍ମକୁ ମାଗିଲି,ଝାଞ୍ଜି ଖରାବେଳେ, ନୈଦାଘର ନିଷ୍ଠୁରତା

ଗାଆଁ-ଗୋହିରିରୁ ବୋଧଗମ୍ୟ ସୁର ଭାସି ଆସି ଦେଲା ବାର୍ତ୍ତା । 

ନିଦାରୁଣ ନୁହଁ ନୈଦାଘ ସମୟ, ମୃଗତୃଷ୍ଣା ଅବାସ୍ତବ

ରୌଦ୍ରତାପ ବହେ ସୃଷ୍ଟିର ନିଦାନ ଆଦ୍ୟ ଋତୁର ସଦ୍ଭାବ । 

ବର୍ଷାକୁ ମାଗିଲି ଧାରାଶିରାବଣ ଧୋଇବାକୁ ଦେହ ପାପ

ପାପ ଶରୀରରୁଁ ପୁଣ୍ୟ ନଦୀ ଜଳେ ଲିଭାନ୍ତା ମନ ଉତ୍ତାପ । 

ମାଗିଲି ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଶରତକୁ ସ୍ଥିରେ ଶାରଦୀୟ ପୂତ ପ୍ରାଣେ

ଦୁଃଖରେ କହେ ସେ," ଶୁଦ୍ଧତା ଛପିଛି ଭାଇଚାରା ଦ୍ୱାହି ବଣେ"। 

ସ୍ନିଗ୍ଧତା ଚାହିଁଲି ହୈମଳଠୁଁ; କହେ," କଙ୍କର ଦୁନିଆଁ ଛାଡ଼"

ସପନ ଦେବାକୁ ଶୀତ କହି କହେ, "ସ୍ୱପ୍ନ ପାଇଁ ଏଠି ବାଡ଼"। 

ବସନ୍ତର ମିଠା-ପରଶ ,ଭରସା ,ମାଗିଲି ବନ୍ଧୁ ବିଶ୍ୱାସେ

ଫଗୁଦଶମୀରେ ବନ୍ଧୁ ଯେ ଆସନ୍ତି କହେ ବସନ୍ତ ହରଷେ । 

ଦୋଳାରେ ଆସନ୍ତି ଦୋଳମଣ୍ଡପକୁ, ସଭିଁଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ତ ସିଏ

ତାଙ୍କୁ ବନ୍ଧୁ କରି, ଆତ୍ମ ନିବେଦିଲେ ଅପ୍ରାପ୍ତି ବ୍ୟଥା ନ ରହେ ।