ମୋତେ ସେ କରେ ଭାବୁକ କବି

   ଏମିତି ଏକ ସକାଳ ମୁଁ ଯେ

       କେବେ ବି ଦିନେ ଖୋଜିନି କାହିଁ

    ଯେଉଁ ସକାଳେ ଗଛର ଡାଳେ

       ହସୁ ନ ଥିବ ଫୁଲଟେ ଚାହିଁ ।। 

    ଏମିତି ଏକ ପାଦପ ମୁଁ ଯେ 

       କେବେ ବି ଦିନେ ଖୋଜିନି କାହିଁ

    ଯେଉଁ ପାଦପେ ନ ଥିବ ଶାଖା

       ନ ଦେବ ଯିଏ ଶୀତଳ ଛାଇ ।। 

    ଏମିତି ଏକ ତଟିନୀ ମୁଁ ଯେ

       କେଉଁଠି କେବେ ଖୋଜିନି କାହିଁ

    ଯେଉଁ ତଟିନୀ ଜଳଧାରାଟି

       ମିଶୁ ନ ଥିବ ସାଗରେ ଯାଇ ।। 

    ଏମିତି ଏକ ଆକାଶ ମୁଁ ଯେ

       କେବେ ବି ଦିନେ ଖୋଜିନି କାହିଁ

    ଯେଉଁ ଆକାଶେ ସୂରୁଯ ଜହ୍ନ

       ଦିଶୁ ନ ଥିବେ ଦେଖିଲେ ଚାହିଁ ।। 

    ଏମିତି ଏକ ସଞ୍ଜ ମୁଁ କେବେ

       ଦିନଟେ ହେଲେ ଖୋଜିନି କାହିଁ

    ଯେଉଁ ସଞ୍ଜରେ ସଞ୍ଜବତୀଟି

       ଜଳୁ ନ ଥିବ ଦିଅଁଙ୍କ ପାଇଁ ।। 

    ଏମିତି ଏକ ରାତି ମୁଁ କେବେ

       ଥରୁଟେ ପାଇଁ ଖୋଜିନି କାହିଁ

    ଯେଉଁ ରାତିରେ ମିଠା ସପନ

       ଆସୁ ନ ଥିବ ପାଖକୁ ଧାଇଁ ।। 

    ଏମିତି ଏକ କୁସୁମ ମୁଁ ଯେ

       କେଉଁଠି କେବେ ଖୋଜିନି କାହିଁ

    ଯେଉଁ କୁସୁମେ ନ ଥିବ ବାସ

       ଜନମନକୁ ମୋହିବା ପାଇଁ ।। 

    ଥାଇ ମୁଁ ଏଠି ଖୋଜଇ ନିତି

       ମୋ ଦୁନିଆର ସୁନ୍ଦର ଛବି

    ସୁନ୍ଦର ଯାହା ମୋ ପ୍ରିୟ ତାହା

       ମୋତେ ସେ କରେ ଭାବୁକ କବି ।।