ମୋହ ଭରା ବର୍ଷା ରାତି

ବନ ଉପବନେ ନୂଆ ମେଘ ଦେଖି

ନାଚଇ ପକ୍ଷୀ ମୟୂର

ଉଜ୍ଜ୍ବଳେ ଚନ୍ଦ୍ରିକା ସପତ ରଙ୍ଗରେ

ଉଲ୍ଲସେ ହୁଏ ବିଭୋର ।

ବର୍ଷା ଭିଜା ରାତି ଭରିଦିଏ ମନେ

ପ୍ରୀତି ଅନୁରାଗ ମୋହ

ରଜନୀ ସଜନୀ ସଙ୍ଗ ଲଭିବାକୁ

ଆକୁଳେ ପ୍ରାଣ ହୃଦୟ ।

ବରଷାର ରାତି ମୁଦି ଦିଏ ଆଖି

ପବନ ନାତିଶୀତୋଷ୍ଣ

ମଧୁର ଆଳାପେ ବିତିଯାଏ ରାତି

ବତୁରେ ସବୁଜ ସ୍ବପ୍ନ ।

ଲାଗେ ସୁଶୀତଳ ପ୍ରଭାତି ସମୀର

ଜୀବନ କର୍ମ ଚଞ୍ଚଳ 

ମେଲି ସୂକ୍ଷ୍ମ ପକ୍ଷ ନବ ଭାବକଳ୍ପ 

ରଚେ ନୀଡ ନୀଳାକ୍ଷର ।

ମୋହେ ମଧୁକର ବିହରେ ସୁମନେ

କରଇ ମଧୁ ସଞ୍ଚୟ

ଅଙ୍କୁରେ ସୁନ୍ଦର ସତ୍ଯ ସବୁଜିମା

ଜୀବନ ଅମୃତମୟ ।