ପ୍ରେମ.

ଦୁଇଟି ମନର ମିଳନ ଘଟିଲେ

     ଆରମ୍ଭ ହୁଅଇ ପ୍ରେମ

ପବିତ୍ର, ଶାଶ୍ୱତ, ଅମର ଏ ପ୍ରେମ

    ସୀମା ତା ଅଟେ ଅସୀମ l

ପ୍ରେମ ମାନେନାହିଁ ଜାତି କି ଅଜାତି

    ଧନୀ ଓ ଗରିବ ଭେଦ

ହୃଦୟର ପ୍ରେମ ରହେ ଚିରନ୍ତନ

    ନ ଥାଏ ଅସୂୟା ଭାବ l

ଅଛିଣ୍ଡା ଗଣିତ ଅଟଇ ଏ ପ୍ରେମ

    ତାର ନାହିଁ କେବେ ଶେଷ

ଅପୂର୍ବ ସଂଯୋଗ ଦେଇଥାନ୍ତି ଧାତା

    ରହେ ନାହିଁ ଅବଶୋଷ l

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟରେ ସନ୍ଦେହ ର ନିଆଁ

   ଲାଗିଯାଏ ଯେବେ ଥରେ

ଲିଭାଇବା ପାଇଁ ସୁଶୀତଳ ଜଳ

   ନାହିଁ ଏଇ ପୃଥିବୀରେ l

ଦିନୁ, ଦିନ ମନ ତଳର ନିଆଁ ରେ

   ପ୍ରେମ ପକ୍ଷୀ ପୋଡ଼ିଯାଏ

ଜୀବନ ଟା ସାରା ଦୁଃଖ ଅଶାନ୍ତିରେ

    ତାହାର ଯେ କଟିଥାଏ l

ଦୁଇ ମନ ଏକ ହୋଇ ଚଳିଗଲେ

    ଘର ଟି ପାଲଟେ ସ୍ୱର୍ଗ

ହସ ଖୁସି, ମଜା ରେ ସମୟ ଯାଏ

    ମନରେ ନ ଥାଏ ଗର୍ବ l

ଦୈହିକ କାମନା ଆଶାରେ ଯେ ଲୋକ

    କରୁଥାନ୍ତି ଯେବେ ପ୍ରେମ

ଅଢେଇ ଦିନିଆଁ ରହଇ ସେ ପ୍ରେମ

    ହୁଅନ୍ତି ସେ ବଦନାମ l

ପିତା, ମାତା ଙ୍କର ଅନାବିଳ ସ୍ନେହ

    ପ୍ରେମର ନ ଥାଏ ଅନ୍ତ

ପାଇବାର ଆଶା ନ ଥାଏ ସେଥିରେ

   ସେ ପ୍ରେମ ଅଟେ ଶାଶ୍ୱତ l

ଭକ୍ତ ଭଗବାନ ଙ୍କର ପ୍ରେମ ଅଟେ

   ଚୀର ନିର୍ବିକାର ପ୍ରେମ

ଆନନ୍ଦରେ ନେତ୍ରୁ ଝରିପଡ଼େ ଅଶ୍ରୁ

   ପ୍ରେମରେ ହୋଇଲେ ମଗ୍ନ l

ଶାଶ୍ୱତ ଅମର ପ୍ରେମ ସବୁଦିନ

    ସତ୍ୟ, ଧର୍ମ ନ୍ୟାୟ ପଥ

ସେହି ପଥରେ ଯେ ହୁଅଇ ପଥିକ

     ଜନ୍ମ ହୁଅଇ ସାର୍ଥକ l