ମୋ ପ୍ରିୟ ଭୋଳାନାଥ

     ପ୍ରଭୁ ମୋର ପ୍ରିୟ ଭୋଳାନାଥ

   ହୃଦୟର ନାଥ ତୁମେ ଓଁ କାରେଶ୍ୱର

 ଏ ଜୀବନର ଆରମ୍ଭ ତୁମେ ଜଗତର ନାଥ

    ତୁମେ ହିଁ ତ ଅନ୍ତ ପ୍ରଭୁ ମହାକାଳ

  ବସିଅଛ ଜୀବନେ ମୋର କରି ବାସସ୍ଥଳ ।

ଜୀବନର ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ହୋଇଛ ସାଥୀ ମୋର

     ହାରିବାକୁ କେବେ ଦେଇ ନାହଁ

     ଜିତିବାକୁ ଦେଇଛ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଭରି

      ହୃଦୟ କଳସ ରେ ମୋର ।

   କେବେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କେବେ ହସି ହସି

 କହିଛି କେତେ ମନକଥା ତମକୁ ମୁଁ ଲୁଚିଲୁଚି

     ମୋ ଖୁସି ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ଅଛ ତମେ

   ସବୁ ରୂପ ନେଇ ରହିଛ ମୋ ଜୀବନେ

କେବେ ବାପା ସାଜିଛ ମୋ ପାଇଁ ତ କେବେ ଭାଇ

 କେବେ ପୁଣି ହୋଇଛ ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ଠୁ ବି ନିଜର ।

     ଜୀବନର ସବୁ ଦୁଃଖ କୁ ମୋର

 ସାମନା କରି ପାରିଛି ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଇ ତୁମର

ତମର ଅସ୍ତିତ୍ଵକୁ ଅନୁଭବ କରିଛି ଏ ହୃଦୟ ମୋର

ଅଦୃଶ୍ୟ ରହି ବି ଆନନ୍ଦ ଦେବାର ଯୋଗ୍ୟ ଅଛି   

          କେବଳ ତୁମର ।

   ମୋ ମନ ମନ୍ଦିର ର ତୁମେ ହିଁ ତ ନାଥ

      ରଖି ତୁମ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ

  ରଖିଲି ଏ ମସ୍ତକ ପାଦପଦ୍ମ ରେ ତୁମର ।