ଚିତ୍ର ଚରିତ : 35 : ଧୋକା

ଆମେ ଜାଣିଥାଉଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିଶ୍ଵାସୀ ଆମ ପାଟି ଆଖି-କାନ,

ଯାହା ସେ ଦେଖନ୍ତି କୁହନ୍ତି ଶୁଣନ୍ତି ସେ ସବୁ ସତ୍ୟ ବଚନ |

ହାତ ଯାହାକରେ ସେ ସବୁ ବଢିଆ ପାଦଚାଲେ ରାସ୍ତାଦେଖି,

ଜିଭ ବାରିପାରେ ଭଲ-ମନ୍ଦ ଖାଦ୍ୟ ଅଳପ ଟିକିଏ ଚାଖି |

ଚର୍ମଟି ଆମର ଅତ୍ୟନ୍ତ କୋମଳ ଛୁଇଁଦେଲେ ପାରେଜାଣି,

ମନଟି ଆମର ସବୁଠୁଁ ସୁନ୍ଦର ଅନ୍ୟ ମନପାରେ କିଣି |

ଅଧାରୁ ଅଧିକ ତ୍ରୁଟି କରି ସିଏ ପ୍ରାଣକୁ ଦିଅନ୍ତି ଧୋକା,

କହିଥିବା କଥା ଶୁଣିଥିବା ବାର୍ତ୍ତା ଦେଖା ଚିଜହୁଏ ମିଥ୍ୟା |

ହାତ ଯାହାକରେ ସବୁ ଯେ ଉଚିତ ସେ କଥାଟି ନୁହେଁ ସତ,

ପାଦ ଝୁଣ୍ଟିପଡ଼େ ଖାଲରେ ବି ପଡ଼େ ମନହୁଏ ବିଚଳିତ |

ଚର୍ମର ସ୍ପର୍ଶରେ ତ୍ରୁଟି ରହିଯାଏ ଜିଭକଥା ମିଛହୁଏ,

କିଛି ମାୟା ପୁଣି କିଛି ବାୟାଦୋଷ ମିଛ-ସତ ମିଶି ରହେ |