କନ୍ୟା ଓ ବଧୁ

ଝିଅ ଜନମ ତ ପର ଘରକୁ ଲୋ 

ସଭିଏ କହନ୍ତି ମତେ

ଭଲ ବର ଆଉ ଘର ମିଳିଗଲେ 

ଖୁସି ରେ ରହିବୁ ସତେ !

ବାପା ମା ମୋର ପାଠ ପଢେଇଲେ

ନ ଶୁଣି ଦୁନିଆ ରୀତି ନିୟମ

ନିଜ ଗୋଡେ ନିଜ ଛିଡା ହେଇଛି ମୁଁ

ସଫଳ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ଆଜି ମୁଁ ଜାଣ !

ବିବାହ ବୟସ ଆସି ପହଁଚିଲ

ସମୟ ବଡ଼ ନିଷ୍ଠୁର

ଅଟକି ଯାଏନି ଯେତେ ଭି ଚାହିଁଲେ

ଝିଅ ଲାଗି ହରବର !

ବିଭା ହୋଇ ଆସି ପାଦ ମୁଁ ଦେଲି ଲୋ

ଶାଶୁ ଘର ଅଳ୍ପ ଦୂର

ଶାଶୁ ଓ ଶଶୁର ଦୁଇ ପ୍ରାଣୀ ମୋର

ଗୁଣେ ସ୍ନେହୀ ଅସୁମାର !

ବୋହୁ ଯେ କରଇ ବଡ଼ ଚାକିରି ଲୋ

ଶଶୁର କହନ୍ତି କେତେ 

ଶାଶୁ ମୋର ମଥା ଟେକିଣ କୁହନ୍ତି

ସବୁରେ ଭଲ ସେ ମୋତେ ।

ପାଠ ପଢା ମୋର ଇଛା ଯେ ବହୁତ

ଜାଣିଲେ ଦୁହେଁ କଥାରୁ 

ବାପା ମା ଟିଏ ପାଇଲି ମୁଁ ସତେ

ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ସେ ଗୁରୁ !

ବାହାର ଲୋକ ଲୋ ଈର୍ଷା ରେ ଜଳିଲେ

ହସିଲା ସଂସାର କାନ୍ଦା

ଶାଶୂଙ୍କୁ କହିଲେ ବୋହୁ ନା ରେ ଲୋ

ବୋହୁ ଆଗେ ଶାଶୂ ନିନ୍ଦା !

ଦିନେ ସଞ୍ଜ ବେଳେ କହିଲି ମୁଁ ତାଙ୍କୁ

ସମ୍ଭାଳି ନ ପାରି ମୁହିଁ 

ଏତେ କଥା ଶୁଣ ତୁମେ ମୋ ନାଁରେ 

କିମ୍ପା ଥାଅ ତୁନି ହୋଇ ?

ଗରମ ପାଣିରେ ପୋଡଇ କି ଘର

କହିଲେ ମୁଣ୍ଡ ମୋ ଛୁଇଁ 

ସୁଖକୁ ଦେଖିଲେ ସହି ନ ପାରନ୍ତି

ନ ଦେ ଗୋ ମାଁ ଧ୍ୟାନ ତୁହି !୬

ଏବେ ତୁ ଆରମ୍ଭ କରିଛୁ ସଂସାର

କି ବୁଝି ପାରିବୁ କଥା

ଭଲ ଭଲ କେତେ ଆମ ଆଗେ କହ

ତୋ ଆଗେ କହିବେ ନଥା !

ତୋହର ମୋହର ସମ୍ପର୍କ ନିଆରା 

କେମିତି ବୁଝିବେ ଲୋକ

ହୁଅନ୍ତୁ ନିଜର ଅବା ସିଏ ପର

ରଖି ଚାଲିବୁ ବିବେକ !

ବୁଝି ମୁଁ ପାରିଲି ଜୀବନ ବଞ୍ଚିବା

ସତେ ନୁହେଁ ଲୋ କଠିନ

ବେଶୀ କିଛି ନୁହେଁ ଦରକାରୀ ଅଟେ

ବିଶ୍ୱାସ,ଶ୍ରଦ୍ଧା ସମ୍ମାନ !