Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer
Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer

Madhu Mita

Classics Inspirational

4  

Madhu Mita

Classics Inspirational

ନିଃସ୍ୱ ମା'ର ସମ୍ପତ୍ତି

ନିଃସ୍ୱ ମା'ର ସମ୍ପତ୍ତି

2 mins
323



ଦୂରେଇ ଯିବାକୁ କୁହାଗଲା ପରେ

ଦୂରକୁ ନିଃସ୍ଵ ମା' ଟା ଚାଲି ଯାଉଥିଲା!

ପଚାରିଲା ତାକୁ ଦୁନିଆ ଝାଙ୍କିଦେଇ

କହ ତୋର ଆଉ କ'ଣ ବାକି ରହିଗଲା?


କହୁଥିଲା ଦୁନିଆ ସେ ମା' ଟିକୁ

ସବୁ ଜିନିଷ ତ ତୁ ଛାଡ଼ି ଦେଇଛୁ !

ସଭିଙ୍କ କଥାକୁ ମାନି ନେଇଯାଇ

ସନ୍ତାନଠୁ ଆଜି ଦୂରେଇ ଯାଉଛୁ !


ବଡ ହେଲାପରେ ପିଲା ମନ କୁହେ

ମାଆଟି ଏଥର ଦୂରେଇ ରହୁ !

ଜଗିକି ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥବା ଲୋକଟି

ଏଥର ତ ତାକୁ ମୁକ୍ତ କରିଦେଉ !


ସେତେବେଳେ ତା' ଛୁଆଟି ଭାବିଲା

ମା' କେମିତି ଏତେ ଶାନ୍ତିରେ ଅଛି ?

ସବୁ ଛାଡ଼ି ଚାଲି ଗଲାବେଳେ ମଧ୍ୟ

ଏତେ ଆନନ୍ଦରେ ହସି ସେ ପାରୁଛି ?


ଅଳ୍ପ ହସି ମା' କହିଲା ଧନରେ

କୋଳଟିଏ ମୋ ପାଖରେ ଅଛି

ଯାହା ଉପରେ ତୁ କେତେ ଖେଳୁଥିଲୁ

ଲଘୁଶଙ୍କା ଗୁରୁଶଙ୍କା ସବୁ କରିଦେଇ

ମୋ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ହସି ଦେଉଥିଲୁ !


ମୋ ପାଖେ ଅଛି ସେ ବାହୁ ଦୁଇଟି

ଯାହା ତୁ ତକିଆ କରି ଶୋଉଥିଲୁ

ଦୋଳି କରି ଖୁସିରେ ଝୁଲୁଥିଲୁ

ଆଉ ଭୟ କେବେ ପାଇଲେ

ଅଭୟ ପାଇଁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥିଲୁ !


ମୋ ପାଖେ ଅଛି ସେ ପାଦ ଦୁଇଟି

ଯାହା ଛୁଇଁ ତୁ ଆଗେଇ ଯାଇଥିଲୁ

ତୋ' ପଛରେ ଗୋଡେଇ ଗୋଡେଇ

ଯିବାବେଳେ ତୁ ଟିକେ ଅଟକିଯାଇ

ଥକିଗଲୁ କି…?କହି ପଛକୁ ଆସୁଥିଲୁ !


ଅଛି ପାଖରେ ସେ ପାପୁଲି ଦୁଇଟି

ଯାହା ଧରୁଥିଲା ତୋ' ପଦ୍ମ ମୁହଁକୁ

କାନ୍ଦିଲେ ଟିକେ ବୁଝାଇ ଦେବାକୁ

କି ଋଷିଲେ ଟିକେ ମନେଇବାକୁ

ଦିନରାତି ଯିଏ ଲାଗି ପଡିଥିଲା

ତୋ' ପାଇଁ କିଛି କରିଦେବାକୁ !


ଅଛି ଦୁଇଟା କାନ ମୋ ପାଖରେ

ତୋ' ଦରୋଟି କଥା ଶୁଣି ଶୁଣି

ଯିଏ ସକ୍ରିୟ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା

ଗୋଟିଏ ଡାକ ତୁ ଧିରେ ଡାକିଦେଲେ

ରାତି ଅଧରେ ବି ଠିଆ ହେଉଥିଲା !


ଅଛି ମୋ ପାଖରେ ସେ ଆଖି ଦିଟା

ଦିନରାତି ତୋତେ ଥରେ ଦେଖିବାକୁ

ବ୍ୟାକୁଳ ଯିଏ ହୋଇଉଠୁଥିଲା

ତୁ ଟିକେ ଦୂରେଇ ଗଲେ ଆଗରୁ

ଦି ବୁନ୍ଦା ଲୁହ ଝରେଇ ଦେଉଥିଲା !


ଅଛି ମୋ ପାଖେ ସେ ପାଟିଟା ରେ ଧନ

ଯାହା ତୋ କଥା କହି ଥକୁ ନଥିଲା

ତୋତେ ଡାକି ଡାକି ରାତି ପାହୁଥିଲା

ଆଉ ଲୋରୀ ଶୁଣାଇ ରାତି ହେଉଥିଲା !


ଅଛି ମୋ ପାଖରେ ସେ ଛାତିଟା ପରା

ଯାହାର ସ୍ପନ୍ଦନ କେବଳ ତୁ ହିଁ ତୁ

ଯେଉଁଠି ଆଉଜି ଦେଖିଛୁ ଦୁନିଆ

ନିଜେ ଡରିଲେ କି କିଏ ଡରେଇଲେ

ସେଇଠି ହିଁ ତ ତୁ ଶାନ୍ତି ପାଉଥିଲୁ !


ଏତକ ସମ୍ପତ୍ତି ଅଛି ମୋ ପାଖରେ

କେବେ କେହି ଯାହା ନେଇ ପାରିବେନି !

ଯେତେ ଦୂରକୁ ଚାଲିଗଲେ ବି ମୁଁ

ଏ ଜିନିଷ କିଏ ଦୂରେଇ ପାରିବେନି !


ତୋ ଖୁସି ଥିଲା ମୋ ସହିତ ଯେବେ

ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ତୋତେ ମୁଁ ଦୂରେଇ ଦେଇନି !

ଆଜି ତୋତେ ଆକଟ ଭଲ ଲାଗୁନି ବୋଲି

ମୁଁ ତୋ ପାଖକୁ ଆଉ କେବେ ଆସିବିନି !


ଦୁନିଆର ନିଷ୍ଠୁର ନିୟମ ବୋଧେ ଏଇୟା

ନଈ ଶୁଖିଗଲେ ନାଆ ଅଦରକାରୀ !

କ୍ଷୀର ଶୁଖିଗଲେ ମା' ବିରକ୍ତିକର

ନିଃସ୍ବ କରି ଦୁନିଆ ତାକୁ ଦିଏ ଦୂରକରି !




Rate this content
Log in