ଗାଁ ମାଟିର ମହକ

ବୁଲିଲି ସହର ରାଇଜ ବାହାର

  ଦେଖିଲି ଅନେକ ଗାଥା

ମନ ଲଭିଲାନି ପେଟ ପୁରିଲାନି

  କହିବି ମୋ ଗାଁର କଥା ।

କାହିଁ କେଉଁ ଦିନୁ ବିରୂପା ବହୁଛି

  ଆରମ୍ଭର ମୁଖ ସାଖୀ

ଜିଲ୍ଲା ସୀମାନ୍ତରେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ସଙ୍ଗମେ

  ବୁଲଉଛି ସିଏ ଆଖି ।

କିଏ କହେ ରାଣୀ ଇନ୍ଦ୍ରାବତୀ ନାମେ

  ହୋଇଅଛି ନାମ ତାର

ମାଆ ଚଣ୍ଡିଦେବୀ କୃପା ବର୍ଷୁ ଅଛି

  ପରିଚୟେ ଇନ୍ଦୁପୁର ।

ପୁରାଣ କଥା ରେ ମାଆ ଚଣ୍ଡି ପୁଣି

  ମୁଣ୍ଡ ଖାଲି ଖାଉଥିଲା

ବରଷକେ ଥରେ ମାନସିକ କରି

  ମାଟି ହାଣ୍ଡି ମଣ୍ଡା ଦେଲା ।

ପହିଲି ସୂରୁଜ ମୁରୁଜ ବୁଣିଲେ

  ପଡେ ସେ ନଦୀର ଜଳେ

ନଦୀର ପାଣିକୁ ବୋହିନେଇ ପୁଣି

  ଶିବ ଜଟାଧାରେ ଢାଳେ ।

ଗ୍ରାମ ନାମେ ପୁଣି ଶୈବ ପୀଠ ଏଠି

     ନାମ ତାଙ୍କ ଇନ୍ଦ୍ରେଶ୍ୱର

ସପନରେ ଆସି ଗୋପନରେ କହି

     ରହିଛନ୍ତି ସ୍ୱପ୍ନେଶ୍ୱର ।

ଦୁଖରେ ସୁଖରେ ମକର ମେଳାରେ

    ପୂଜା ପାଏ ମା ତାରିଣୀ

ଘଡିଏ ବସିଲେ ତା ପୀଠରେ ଯାଇ

    ମନ ନିଏ ସିଏ କିଣି ।

ସଙ୍ଗମ ପୀଠରେ ହୁଏ କେତେ ପୂଜା

   ନାମ ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ ନାନା

ବାରୁଣୀ ନାମରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଓଡିଶା

   ପୁଣି ମା ହୁଏ ମାର୍ଜନା ।

ଗାଁର ଭିତରେ ଯେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ଅଛି 

  କେତେ କେତେ ପୁଣି ସାହି

ସବୁରି ଦାଇତ୍ୱ ମୁଣ୍ଡରେ ମୁଣ୍ଡେଇ

   ଅଛି ଆମ ହାଟ ଚାହିଁ ।

   

ପୁରୁଖା ଅମଳେ ରଜା ଘର ଲୋକ

  କରୁଥିଲେ ଦେବୀ ପୂଜା

ତାଙ୍କରି ନାମରେ ବାବୁଘର ମେଢ

  ଥାନପତି ନାମେ ସଜା ।

ପୂଜା ପାଉଛନ୍ତି ମଦନ ମୋହନ

   ରାଜ ଉଆସକୁ ଲାଗି

ଗ୍ରାମ ଚାରିପଟେ କେତେ ଦେବାଦେବୀ

   ସୁଖରେ ଦୁଖରେ ଭାଗି ।

ଅଙ୍ଗନବାଡି ଠୁ ପ୍ରାଥମିକ ଯାଏଁ

  ସବୁଠି ପିଲାଙ୍କ ମନ

ବାଳିକା ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଯେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର 

  ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟ ପୁରାତନ ।

   

ନଦୀନାମେ ଏଠି ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ

  ଗ୍ରାମ ନାମେ ବିଦ୍ୟାଳୟ

କାହିଁ ଦିନୁ ଅରବିନ୍ଦ ଶିକ୍ଷାକେନ୍ଦ୍ର

   ଶିଶୁ ମନ୍ଦିରର ଲୟ ।

ସଂସ୍କ୍ରୁତି ପରମ୍ପରା ଆମରି ଜାତି

  ନାହିଁ ଭେଦ ଭାଦ ଏଠି

ସବୁ ଧର୍ମ ଏଠି ବାସ କରୁଛନ୍ତିି

  ହସରେ ଲୁହରେ ଭେଟି ।

ଗାଁ ପୁଅ ଯେବେରେ ଲଙ୍ଗଳ ମୁଣ୍ଡେଇ

  ଯାଏ ବିଲ ହିଡ ପାଶେ 

ପାଣି କାଦୁଅରେ ରକତ ନିଗାଡେ

   ସୁନା କ୍ଷେତ ତାର ହସେ ।

ବରଷକେ ଥରେ ପାର୍ବଣ ଋତୁରେ

  ମାଆ ହୁଏ ଆବୀର୍ଭାବ

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ବିରୂପା ସଙ୍ଗମ ସ୍ଥଳରେ

  ବାରୁଣୀ ସ୍ନାନ ଉତ୍ସବ ।

ଜୀବନ୍ତ ସମାଧୀ ନେଇଥିଲେ ପୁଣି

   ତ୍ୟାଗିଥିଲେ ସେ ନିଶ୍ୱାସ

ବାଲିପାଳ ମଠେ ପୂଜା ପାଉଛନ୍ତି

   ବାବା ସେ କଣ୍ଡୁରି ଦାସ ।

କେନ୍ଦ୍ରାପଡା ଆଜି ରାଇଜ ବିଖ୍ୟାତ

    ବଳଦେବଜୀଉ ପୀଠ

ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ ସେତ କେଉଁ ସନ ଠାରୁ

    ଅଛି ବଳଦେବ ମଠ ।

   

 କୀମ୍ବଦନ୍ତୀ କୁହେ କାହିଁ କେଉଁ କାଳୁ

    କଦମ୍ବ ବଂଶର ରାଜା

ପରିବାର ସହ ଆମ ଗ୍ରାମେ କଲେ

   ମଦନମୋହନ ପୂଜା ।

  

ଅତୀତରେ ଦିନେ ଆସିଥିଲା ବନ୍ୟା

    କାଳ ରୂପ ରେଖ ସାଜି

ଭାଙ୍ଗିଥିଲା ବନ୍ଧ କରିଥିଲା ଘାଇ

    ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ଅଛି ଆଜି ।

ଦେଖିଛି ପୁଣି ସେ ବିକଟାଳ ରୂପ

    ଅନେଶତ ମହାବାତ୍ୟା

ପଶୁବଳୀ ପ୍ରଥା ବନ୍ଦ ଯେ ହେଲାଣି

    ହଉ ନାହିଁ ଆଉ ହତ୍ୟା ।

କେତେ କେତେ ପୁଣି ଏଇ ମାଟି ପୁଅ

   ଦେଶ ପାଇଁ ଆଜି ଲଢେ

ତାଙ୍କ ନାମେ ପୁଣି ନିଜ ଜନ୍ମ ଭୂମି

   ଗୌରବ ଆୟୁଷ ବଢେ  ।

ଦେଶ ବିଦେଶ ରେ ରହିଛନ୍ତି କେତେ

   ସଭିଏଁ ହୁଅନ୍ତି ନିଜର

ଆଜି ବି ଚାଲୁଛି ମାଗଣାରେ ସେବା

   ଗୋପବନ୍ଧୁ ପାଠାଗାର ।

ଯୁବ ପରିଷଦ ନାମେ ଏଠି ପିଲା

    କରନ୍ତି ଗ୍ରାମର କାମ

ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ପାଖେ ଛିଡା ହୋଇ

    ରଖନ୍ତି ଏହାର ନାମ ।

ଗ୍ରାମ ନାମେ ପୁଣି ଶୈବ ପୀଠ ଏଠି

    ନାମ ତାଙ୍କ ଇନ୍ଦ୍ରେଶ୍ୱର

ସପନରେ ଆସି ଗୋପନରେ କହି

   ରହିଛନ୍ତି ସ୍ୱପ୍ନେଶ୍ୱର ।

ଭାରି ଇଚ୍ଛା ଥିଲା ଲେଖିବି ଦିନେ ମୁଁ

    ମୋର ଗ୍ରାମ ଇତିହାସ

ବଖାଣିବି ଦିନେ ପୁରୁଖା ମହିମା

    ହେଲେ ନ ଥିଲା ସାହାସ ।

ଏଇ ଗାଁ ମାଟିରେ ଜନମ ମୋହର

   ନିଶ୍ୱାସେ ପାଣି ପବନ

କଥାରେ କଥାରେ ପେଟ ପୁରିଯାଏ

    କିଣି ହେଇଯାଏ ମନ ।

ଏନ୍ତୁଡି ଶାଳ ଯେ ଏଇଠି ମୋହର

    ବୟସର ଡାଳେ ଡାଳେ

ମଲାବେଳେ ମୋର ଗୋଟିଏ ପ୍ରାର୍ଥନା

    ଶୋଇବି ତୋହରି କୋଳେ ।

ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ପୂଜା ପାଉଥାଉ

   ମାଆ ଚଣ୍ଡି ଠାକୁରାଣୀ

ଘଣ୍ଟ ଘୋଡେଇ ତୁ ରଖିଥା ମାଆ ଲୋ

   ଘୋଡେଇ ପଣତ କାନୀ ।