ଦୀପାବଳି ଓ ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ

ଉଗ୍ରତାରା ଶୂଳପାଣିଃ ସୁଭଦ୍ରା ଭୁବନେଶ୍ୱରୀ

ନୀଳାଦ୍ରୌ ତୁ ଜଗନ୍ନାଥଃ ସାକ୍ଷାତ ଦକ୍ଷିଣ କାଳିକାଃ

ଭାବିଛି ଲେଖିବି ଯାହା ମୁଁ ଜାଣିଛି

 ଏଇ କ୍ଷୁଦ୍ର ମୋର ମନେ,

କିଛି କିଛି ନୂଆ ପୁରୁଣା କାହାଣୀ

 କବିତାରେ ପଢ ଜନେ ।

ଶୀରି କ୍ଷେତ୍ର ମୋର ଶାକ୍ତ କ୍ଷେତ୍ର ବୋଲି

 ହୁଏ ପୁଣି ମନ ବୋଧ,

ଶ୍ରୀ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଆରାଧାନ ଦେଖି

 ପ୍ରଭୁଙ୍କର ମନ ମୁଗ୍ଧ ।

ତିନି ଦିଅଁ ମୋର ଆସିବା ଆଗରୁ

 ଥିଲା ତାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି,

ରୂପରେ ନାମ ରେ ଲୁଚି ରହିଥିଲେ

 କହେ ପୁଣି କିମ୍ବଦନ୍ତି ।

ଜଗତ ନାଥଙ୍କୁ ପୂଜିଥିଲେ ଜଣେ

 ନାମରେ ଶଙ୍କରାଚାର୍ଯ୍ୟ,

ଶିବ ଭାବି ପୁଣି ତପସ୍ୟା କରିଲେ

ପ୍ରଭୁ ଯେ ହେଲେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ଯ ।

ଥିଲା ସେଠି ପୁଣି ରତ୍ନ ସିଂହାସନ

 ବିଜେଥିଲେ ମାଆ ତାରା,

ଭୁବନେଶ୍ୱରୀ ଆଉ କାଳୀ ରୂପରେ

 ଆରାଧନା ପିଠ ପରା ।

ବଳଭଦ୍ର ପୁଣି ଉଗ୍ରତାରା ରୂପେ

 ସୁଭଦ୍ରା ଭୁବନେଶ୍ୱରୀ ,

ଜଗନ୍ନାଥ ମୋର ଦକ୍ଷୀଣ କାଳିକା

 ମତ ଥିଲା ତାଙ୍କ ଭରି ।

ଆଜି ପୁଣି ସେଇ ତାଙ୍କରି ଦିନରେ

 ଆଶୀର୍ବାଦ କରେ ଭିକ୍ଷା,

ତାଙ୍କ ପାଦ ତଳେ କବିତା ରଖି ମୁଁ

 ସମର୍ପଣ ଦିଏ ଲେଖା ।

ମନର ଲୁହ କୁ ଦୀପରେ ସଜେଇ

 କରିଛି ତାଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ,

ସମାଜ ଆଖିରେ ଅଗ୍ନି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା

 ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସମର୍ପଣ ।

ଜଳୁଛି ସଳିତା ନିଜ ଦେହ ଜାଳି

 କରୁଛି ଅନ୍ଧାର ଦୂର,

 ତେଲ ଭରି ଦେଇ ସଭିଏଁ କୁହନ୍ତି

 ଦୀପକୁ ଜୁହାର କର ।