ଛଳନାର ଛାଇ

ଦୂର ଦିଗବଳୟେ   ମୃଗ ତୃଷ୍ଣା ଯେହ୍ନେ

      ଭ୍ରମ ଆଣିଦିଏ ମନେ,

 ସେଭଳି ଛଳନା    କର କାହିଁପାଇଁ

    ବିଦ୍ଯୁତଲତା ଯଥାଘନେ ll୧ll

 ଆତୁର ନୟନେ    କାତର ହେଲିଣି 

      ତୁମ ପଥ ଚାହିଁ ଚାହିଁ,

  କଥାରେ ଭରସା   ନରଖି ଏପରି

       ପ୍ରତାରଣା କାହିଁପାଇଁ ll୨ll

  ମଧୁର କଥାରେ   ମନକୁ ଓଟାରି

      ମରମେ ବିଷାଦ ଭରି,

  ମନର ବାସନା  ପୂରଣ ନହେଲା

       ସରମେ ଯାଉଛି ମରି ll୩ll

  ସପନ ରାଇଜେ  ଭ୍ରମଣ କରାଇ

      ଖେଳି ଲୁଚକାଳି ଖେଳ,

  କପଟତା କରି    ମନେ ଆଶା ଭରି

        ଗଡାଇ ଚାଲିଛି ବେଳ ll୪ll

ଫୁଲ ଯେବେ ଫୁଟେ  ପ୍ରଭାତ ସମୟେ

     ମଳୟ ପରସ ପାଇ,

 ସୁବାସ ସନ୍ଧାନେ    ମଧୁ ଆହରଣେ

    ଭ୍ରମର କି ଆସେନାହିଁ ll୫ll

 ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଚକୋର   ବର୍ଷାକୁ ଚାତକ

         ଚାହିଁ ରହିଥିବା ପରି,

ତୁମ କଥା ପରେ     ଚାହିଁ ଅଛି ପଥ

        ତୁମକୁ ଭରସା କରି ll୬ll

ଆଶାର ପସରା   ଧରାଇ ମୋ ହାତେ

        ଭରସା ତୁଟାଅ ଯେବେ, 

  ନିରାସ କରାଇ     ବସିଛ ମଉନେ

       ଆଉ କି ଭାବୁଛ ଏବେ ll୭ll

  ସରଳତା ମନେ   ଗରଳ ଭରିଲେ

       ଓଲଟା ହୋଇବ ଫଳ,

 ଚପଳତା ମନେ   ନୀରବ ରହିଲେ

       ଗଡିଯାଉଥିବ ବେଳ ll୮ll

 ସକାଳର ଫୁଲ    ସଞ୍ଜକୁ ମଉଳେ 

        ନକରେ କେହି ଆଦର,

 ସରସତା ଛାଡି     ନିରସ ବସ୍ତୁକୁ

        ପାଶୁ କରନ୍ତି ଅନ୍ତର ll୯ll

 ଏତେ କଥା କହି  ଏତେ ଆଶା ଦେଇ

       କି ଲାଭ ମଉନ ହୋଇ,

  ଆଶାର ଆଲୋକ   ନୁହଇ କେବଳ

     ଏ ଅଟେ  ଛଳନା ଛାଇll୧୦ll