ଭକ୍ତି ସ୍ମରଣ

ଶ୍ରୀ ଚରଣେ ଏତିକି

ମିନତି କୃପା ଉଣା

ନ କରିବୁ।

ଭକତ ନୁହେଁ ଜେ

ପୂଜିବି ରେ ତୋତେ

ଗୁହାରି ଯେତେ ଶୁଣିବୁ।

ବାଇଶି ପାହାଚେ ମୁଣ୍ଡ

ପିଟି ପିଟି ଦୁର୍ନାମ

କେତେ ହେ କରିଛି

କରମ ହଜୁଛି ପ୍ରାରବ୍ଧ

ଜଗିଛି ମରମ କୁ 

ଖାଲି ହେଜୁଛି।

ଜଗତ ର ନାଥ ବୋଲାଉ ତୁହି ରେ

ଅମାପ ଶକତି ତୋର

ଦିନ ବନ୍ଧୁ ବୋଲି ଜାଣିଛି

ଜଗତ ଏ ମୁଢ଼ କୁ 

କିମ୍ପାଇଁ ନ ତାର ?

ସକାଳ ସଂଜ ରେ 

ତୋ ନାମ ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ

ଜୀବନ ର ମୂଳ ମନ୍ତ୍ର

ମୋହ ଜର୍ଜରିତ ସଂସାର

ଭିତରେ ତୁମେହିଁ 

ସକଳ ତୀର୍ଥ।

ଫେରିବା ବାର ରେ ତୁହି

ଏକା ସାହା ତୁହି ତ୍ରାଣ କର୍ତ୍ତା

ଯେତେ ଥର ଏହି ମର୍ତ୍ତ୍ୟ

ଯୋଗ ଥିବ ଜନମ 

ଜନ୍ମେ ଭକ୍ତି ସ୍ମରଣ

ଏ ସ୍ମୃତି ରେ ଥାଉ ସାଇତା।

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ନ ହେଲେ

ଉପସ୍ଥିତି ତୋର

ଉପଲବ୍ଧ ସୁଯୋଗ ମିଳୁ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଆସ୍ଥାନ

ଯେଉଁଠି ,ଲୀନ ହେବା ଲକ୍ଷ 

ଯେମିତି ବାଟ ନ ହୁଡୁ।