ଶ୍ରୀ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଜଗନ୍ନାଥ

ଦଣ୍ଡେରହି,କ୍ଷଣେ ଚାହିଁ, ପନ୍ତି ଭୋଗ ପାଇ ପାଇ,

ନୃତ୍ୟ କରି ଥେଇ ଥେଇ, ଆସେ ଟାହିଆ ହଲାଇ ।

ନିମିଷେ ଵାଙ୍କ ଚାହାଣି, ପୁଣି ଝୁଲେ ଢ଼ଳି ଢ଼ଳି,

ଵିପ୍ରଙ୍କର ଵେଦ ଧ୍ଵନି, ସୁଣି ହସେ କିରି କିରି ।

ଆନନ୍ଦେ କଲ୍ୟାଣ କରି, ଦାଣ୍ଡେ ଚାହେଁ ନେତ୍ର ଭରି,

ଆସିନି କିଏ ସେ ଭକ୍ତ, ଜାଣି ରୁହେ ଥକାମାରି ।

ଭକତର ଡାକ ଶୁଣି, ଭାବରେ ଦଉଡେ ପୁଣି,

ଚାରମାଳ ପାଦଦେଶେ, ଅନାଏଁ ଘଡି କି ଘଡି ।

ଝରୁଥାଏ ଅଶ୍ରୁ ବାରି, ଭକତ ନୟନୁ ପୁରି,

ସେତ ଭକତ ରଙ୍କୁଣା, ଵାର୍ତା ଵୁଝେ ମନ ଜାଣି ।

ହେଉ ଵୋଲି ଆଜ୍ଞା ଦେଇ , ଧିରେ ଚାଲେ ଭାଵଗ୍ରାହି,

ଭାଵର କୁସୁମ,ପାଣି, ଵେନି ଭୁଜେ ତୋଳି ତୋଳି ।

ଭାବଡୋରି କସି କସି, ଭକ୍ତ ମନ ତୋଷି,ତୋଷି,

ଚଢେ ନନ୍ଦିଘୋଷ ଆସି, ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି ।

ଚହଲେ ଭକତ ମନ, କମ୍ପାଏ କ୍ଷେତ୍ର ଭୂଵନ,

ଗଡେ ନନ୍ଦିଘୋଷ ରଥ, ମୋହେ ତିନିଲୋକେ ନେତ ।