ଅପେକ୍ଷା ର ସାୟାହ୍ନେ; ଲାଲ୍ ଜହ୍ନ

ଆଜି ପୁଣି ମାେ କବିତା ର ପ୍ରତି ଟି ପଦରେ

ତୁମ ନିଃଶ୍ୱାସ ର ବାସ୍ନା ବାରି ହେଉଚି ଧୀରେ ଧୀରେ...

ପୁଣି ଥରେ ଶବ୍ଦ ଗୁଡ଼ାକ ତୁନୀ ତୁନୀ କହି ଯାଉଛନ୍ତି..

ସେଇ ପୁରୁଣା କାହାଣୀ ରେ ଲେଖା ଯାଇଥିବା

ସନ୍ଦେହ ଓ ଶାଳୀନତା ର କିଛି କାଳ୍ପନିକ କାମନା କୁ...!

କିଛି ନିଚ୍ଛକ ନୀରବତା କୁ ସାମ୍ନା କରୁଥିବା

ରହସ୍ୟ ଓ ରୋମାଞ୍ଚ ରେ ଭରା ଥିବା

ଅନାବନା ପତ୍ର ଝଡ଼ା ସ୍ମୃତି ସବୁକୁ...!

ଅପେକ୍ଷା ର ସାୟାହ୍ନ ରେ ଅବନିତ , 

କିଛି ଦୂର ରେ ହାତ ଠାରି ଡାକୁଥିବା 

ସେ ଲାଲ ଜହ୍ନ ସଦୃଶ , 

ନିସ୍ତେଜ ବସନ୍ତ ର ଏକ ରମ୍ୟ ପରିଭାଷା କୁ..!

ତଥାପି ..!

କେଉଁ ପଂକ୍ତି ର ସ୍ପର୍ଶ ହେତୁ ତୁମେ କ୍ଷୁବ୍ଧ

ଅବା ପର ପୃଷ୍ଠାର କମ୍ର ଅନୁଭବ ରେ ତୁମେ ନିସ୍ତବ୍ଧ.... 

ଅପେକ୍ଷା ପୁଣି ରହିଛି ସେଇ ଦୃଶ୍ୟ ।।