କେଳି କୁଞ୍ଜ କୋଳେ କଳା କହ୍ନେଇ

କେଳି କୁଞ୍ଜେ ଦେଖ ବଂଶୀ ବାଜିଲାଣି

ରାଇ ଡହଳ ବିକଳ

ଗୋପୀମାନେ ସବୁ ମନ ଉଲ୍ଲାସରେ

କୁଞ୍ଜ ବନେ ଦେଖ ମେଳ ।

ନିତ୍ୟ ରାସ ଚାଲେ କୁଞ୍ଜ ବନେ ପରା

ସେ ତତ୍ତ୍ଵ ଅଟେ ନିଆରା

ଗୋପୀ ଗହଣରେ ତତ୍ତ୍ଵମୟୀ ରାଧା

ଦିଅନ୍ତି ପ୍ରେମ ବାରତା ।

କେଳି କୁଞ୍ଜେ ଦେଖ ଜଣେ ହିଁ କହ୍ନେଇ

ପ୍ରତି ଗୋପୀ ସଙ୍ଗେ ଉଭା

କୁଞ୍ଜବନ ଶୋଭା ଅତି ମନେଲୋଭା

ପୁଣ୍ୟ ମୟ ତାର ଆଭା ।

ଶରୀର ତତ୍ତ୍ଵର ଗନ୍ଧ ନାହିଁ ଏଠି

ଆପ୍ରାକୃତ ପ୍ରେମ ମୂର୍ତ୍ତି

ଦୈହିକ ବାସନା ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଏ ରାସ

କୁହେ ପ୍ରାରବ୍ଧ ର ମୁକ୍ତି ।

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ଗୋପୀ ରାସ ଅଭିନବ

ଦେହାତୀତେ ଉପଲବ୍ଧି 

କାମନା ବାସନା ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଏ ରାସ

ଦର୍ଶନେ ମିଳଇ ମୁକ୍ତି ।

କୃଷ୍ଣ ମଧ୍ୟେ ରାଧା ଗୋପୀ ଭାବେ ବନ୍ଧା

କହ୍ନେଇର ରାସ ଲୀଳା

କେଳି କୁଞ୍ଜେ ଆହା କି ଅପୂର୍ବ ଦୃଶ୍ୟ

ମନରୁ ମିଟେ ମଇଳା ।

କେଳି କୁଞ୍ଜେ ଶୁଭେ ମୋହନ ମୁରଲୀ

ପ୍ରେମ ତତ୍ତ୍ଵ କଥା କୁହେ

ଦେହୁ ଦେହାତୀତ ପରମ ପବିତ୍ର

ସମର୍ପଣ କୁ ବୁଝାଏ ।

କେଳି କୁଞ୍ଜେ ଶୋଭା ଶ୍ରୀରାଧା ମୋହନ

ବିଶାଖା ଲଳିତା ଗୋପୀ

ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମା ମିଳନ ତତ୍ତ୍ଵକୁ

କାନେ ଯାଇଥାଏ କହି ।

ଚାଲ ସଖୀ ଯିବା କୁଞ୍ଜବନେ ଆମେ

ରାସ ଦର୍ଶନ କରିବା

ଚର୍ମ ଚକ୍ଷୁକୁ ଯେ ପବିତ୍ର କରିବା

ପ୍ରେମ ମୟ ହୋଇ ଯିବା ।