ବୈଶାଖୀ

କାଳ ଚକ୍ର ରେ

ବଳେ ଆସିଥାଏ

ଦ୍ଵିତୀୟ ଋତୁ ତା

ନାମ ବହେ ବୈଶାଖ ,

ହୁତ୍ ହୁତ୍ ଖରା 

ଅଜାଡି ହୁଅଇ

ଗଛ ତରୁ ଲତା 

ହୁଅଇ ଶୁଷ୍କ ।

ପ୍ରଖର ହୁଅନ୍ତି

ସୁରୁଜ ଦେବତା

ପଣା ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଦିନ,

ସକଳ ପ୍ରାଣୀ ମାନବ

ସମେତ ଡହଳ ବିକଳ

କଲବଲ ହୁଏ ଜୀବନ ।

ବାୟୁ ମଣ୍ଡଳ ରେ

ଆଲୋଡନ ହୁଏ

ଅଚାନକ ହୁଏ ଝଡ଼ ବତାସ,

ଖିନ୍ ଭିନ୍ କରି 

ଜନ ଧନ ମନ

ହୋଇ ଯା ' ନ୍ତି ସବୁ ହତାଶ ।

ବିପତ୍ତି ହେଲେ ବି

ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଚିନ୍ତା ଥାଏ,

ବୈଶାଖ ମାସ ଧରମ

ମାସ ଯେ ପ୍ରଭୁ 

ଧ୍ୟାନ, ଦାନ , ପରବ 

ପାଳନେ ମନ ଥାଏ ।

ଅଂଶୁଘାତ ବ୍ୟାଧି

ବଢ଼ିଥାଏ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ରେ

ବୈଶାଖୀ ଝାଞ୍ଜି ବହେ,

ଆମ୍ବ, ପଣସ,ସପୁରୀ

ଖଜୁରୀ,ଲିଚୁ, ତାଳ 

ଫଳ ପାଚିଲା ଘୋଳଦହି

ସବୁଙ୍କ ମନ କୁ ମୋହେ ।

ବୈଶାଖ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ 

ଚନ୍ଦନ ଯାତ୍ରା ରେ

କାଳିଆ ଠାକୁର ଆମ,

ଚାପ ଖେଳ ରେ 

ଚନ୍ଦନ ଲେପନେ

ବିମାନେ ଆସନ୍ତି

ନରେନ୍ଦ୍ର ପୋଖରୀ ଧାମ ।

ମାନବ କୂଳ ଟା

ସୌଖିନ ପାଇଁ

ଲୁଟି ଚାଲିଲା ଯେତେ

ପ୍ରକୃତି କୋଳ,

କାଳ ବୈଶାଖୀ

ଛାତି କୁ ଥରାଏ

ବୈଶାଖ ବେଳେ,

ପ୍ରକୃତି ଖେଳେ ମାନବ

ସାଥିରେ ଅସହ୍ୟ ଖେଳ ।