ଗୋଟେ ଦିନ ର ଭାଗ୍ୟ ତୁ ମୋର

ନାଁ ଭାବି ଥିଲା ମନ,  

ନାଁ ଦେଖି ଥିଲା ସ୍ଵପ୍ନ

କେ ଜାଣି ଥିଲା ? ହାତ ପାପୁଲିରେ

 ଥୋଇ ହେବ ସେ ଜହ୍ନ  ।

ନାଁ ଖୋଜୁଥିଲା ପ୍ରେମ, 

ନାଁ ମିଶୁଥିଲା ବର୍ଣ୍ଣ 

କାହିଁ କେଜାଣି ଧାଇଁଆସି

ରଚିଗଲା ସେ ଚିହ୍ନ  ।

ମଥାରେ ସେଇ ଅର୍ଦ୍ଧ ଚନ୍ଦ୍ରମା ର ଟୀକା

ସୁନେଲି ଜ୍ୟୋସ୍ନା ଲାଗେ ତମ ଠୁ ଫିକା ।

ସପ୍ତରଙ୍ଗ ସଙ୍ଗେ ଅଧର ରଞ୍ଜକ

ପାଟ ବସ୍ତ୍ର ପରିହିତ ସେଇ 

ମୁକ୍ତା ଫଳ ର ଗନ୍ଧକ ।

ସୁବାସିତ ସେଇ କୃଷ୍ଣ ମିଳିନ୍ଦ କେଶ

ମୋହିତ କରେ ଯେ କାହିଁକି 

ତମ ମୃଗୁଣୀର ବେଶ ।

ହୀରା, ନୀଳା, ମୋତି ଭରା ଗଳା ରେ ହାର 

ଶ୍ଵେତପଦ୍ମ ପାଖୁଡା ପରି ରୂପ ଯେ ତୋହର ।

ତମ ଦୁଇ ହସ୍ତେ କାଞ୍ଚନ କଙ୍କଣ 

ସେଇ ପାଉଁଜି ର ଶବ୍ଦ କରେ ରଣଝଣ ।

ଛିଞ୍ଚି ଦେଲ କେତେ ସୁଗନ୍ଧିତ ବାସ 

ସପ୍ତ ଜନ୍ମ ପାଇଁ କରିଗଲ ସ୍ପର୍ଶ ।

ଶାମୁକା ରେ ଭରା ପ୍ରେମର ଆଳାପ 

 ପ୍ରେମ ମାନସୀ ଛୁଇଁ ଗଲା ଅଳ୍ପ ।

ରମ୍ଭା ଉର୍ବଶୀ ଫିକା ହୋଇ ଯାନ୍ତି

ତୋ ରୂପ ର ନୟନେ

କି କୁହୁକ ଥିଲା ! ଯେ ବାନ୍ଧି ହେଲି 

ପ୍ରେମ ର ବନ୍ଧନେ ।

ଜାଣେନା କାହିଁକି ? 

ମନ୍ଦାକିନୀ ସାଜି ଲାଳାୟିତ କଲ 

ନାଁ

କାଦମ୍ବରୀ ସାଜି ଆକର୍ଷିତ କଲ ।

ଅଭିଳାଷ ରଖିଛି ହବ ଯେ ରମଣୀ

ଗୋଟେ ଦିନର ଭାଗ୍ୟ ନ ସାଜି

ଚିର କାଳ ହେବ କି ଘରଣୀ ?