ଫିଙ୍ଗିଦିଅ ଖଇ କାଟି ଟିଏ ମତେ

 ଧନୀକୁ ଦେଲ  ଧନ ହେ ବିଧାତା

   ଉଲ୍ଲାସରେ କାଟେ ଦିନେ

ନିର୍ଦ୍ଧନକୁ ଦେଲ  ଛିଣ୍ଡାକନା ହେ ସଖା

  ଛଳନା କାଇଁ ବାନ୍ଧିଲ ମନେ  ।

ମୋହ ମାୟା ତଳେ ରଚିଲ ସଂସାର

      ଦଉଡି ହସ୍ତରେ ଧରି

ଲୋତକ ସାଜିଲା   ସାରଥି ମୋହର

     ଉଦ୍ଧାର କର ଇ ପାରି ।

ଦୁଃଖୀ ରୋଗୀଣି ହୋଇ  ପାହି ଗଲା ଦିନ 

       ନର ବାନର ସାଜି 

କାହିଁକି ନେଇଛ    ଦେଇ ସାଇଁ ତମେ 

     ହାରିଲା ଜୀବନର ବାଜି ।

ଦାଣ୍ଡ ପିଣ୍ଡା ତଳେ  ଭକତ ତମରି

     ଭିକ୍ଷୁ ସଜେଇ ସାଇଁ

ଉଦର ପେଟ ରେ   ବସି ଚାହିଁ ଅଛି

    ଅବଢ଼ା ପ୍ରସାଦ ପାଇଁ ।

ଫଳ ପ୍ରଦ ଚାହିଁ   ଗଲି ମୁଁ ବାହୁଡି

   ଅଗମ୍ୟ ଦ୍ଵାରର ପଥେ

ସହି ତ ପାରୁନି   ପରୀକ୍ଷା ତମରି

   ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ବୋଝ ଭାରେ ।

ଦରିଦ୍ର ସଜେଇ    କଲ ଉପହାସ

   ଲଜ୍ଜିତ ସୀମା ଭରା ଯେତେ

କି ବାକ୍ୟ କହିବି    ସାଇ ହୋ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ

   ଫିଙ୍ଗି ଦିଅ ଖଇ କାଟିଟିଏ ମତେ ।