ମୋ ଗାଆଁ

ମୋ ଗାଆଁ

ମୋର ଜନମ ଭୂଇଁ ସେ ମୋ ମାଆଁ ।

ତା ମାଟି, ତା ପାଣି, ତା ପବନରେ,

ଦିବା, ଦଣ୍ଡ, ମାସ, ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ,

ସତେ କି ନିଇତି ଅମୃତ ଝରେ ।

ମୋ ଗାଆଁ ପାଇଁ ଭୁଲି ଯାଏଁ ସାରା ଦୁନିଆଁ ।

ମୋ ଗାଆଁ

ଗାଆଁ ମଝିରେ ମୋ ଜଗତ ନାଥ,

ଫରଫର ଉଡ଼େ ତା ମନ୍ଦିର ନେତ,

ନିତିଦିନ ହୁଏ ମୁଁ ଦଣ୍ଡବତ ।

ଗ୍ରାମଦେବତୀ, ପନ୍ଥେଇରାଣୀ ମୋ ସାହା ।

ମୋ ଗାଆଁ

ପୂରୁବ ଦିଗେ ମହାନଦୀର ଶୋଭା,

ପଶ୍ଚିମେ ଲଷ୍ମୀ ଚାଷ ଜମିରେ ଉଭା,

ଉତ୍ତରେ ବଣ ଦେଖିଲେ ମନଲୋଭା ।

ଦକ୍ଷିଣେ ଝରେ ଝରଣା, ବହେ ଅମୃତ ବାଆ ।

ମୋ ଗାଆଁ

ଗାଆଁରେ ଆମ ଚାଷୀଙ୍କ ମେଳ,

ଧନୀ ଗରିବ ନାହିଁ ତ ଗୋଳ,

ଆମ ହୃଦୟେ ଏକତା ବଳ ।

ଡାଲବ ମୋର ଗାଆଁ, ସେ ଯେ ଭାରି ବଢ଼ିଆ ।

ମୋ ଗାଆଁ

ଗାଆଁରେ ନାହିଁ ତସ୍କର ଭୟ,

ପୂଜା ପାର୍ବଣେ ଆନନ୍ଦମୟ,

ହସଖୁସିରେ ଆମ ବିଜୟ ।

ପ୍ରଗତି ପଥେ ଆଗରେ, ଆମ ଗାଆଁର ନାଆଁ ।

ମୋ ଗାଆଁ