ମୋ ବଗିଚାରେ ଚୁଳିଆ ବସା

କାଳିଆ କାଞ୍ଚିଆ ଚୁଳିଆ ଚଢେଇ

    ଆସୁଥିଲେ ସାଥୀହେଇ,

ମୋ ବଗିଚାରେ ଏଗଛେ ସେଗଛେ

   ଡେଉଁଥିଲେ ଖୁସି ପାଇ I

ସବୁରାତି ପାହି ସକାଳ ହୋଇଲେ

   ଆସନ୍ତି ମୋ ବଗିଚାକୁ,

ବାତାୟନ ପଥେ ଭିତରକୁ ପଶି

   ବୋବେଇ ଡାକନ୍ତି ଆମକୁ I

ତାଙ୍କ ରାବସ୍ୱର  ଅତିହିଁ ମଧୁର

   ମିଶେଟି ମୋଝିଅ ନାମକୁ,

ସାନଝିଅ ମିକି ଝପଟି ଉଠିକି

   ତାଙ୍କ ପାଶେ ଧାଇଁଯାଏ,

ବିସ୍କୁଟ ଗୁଣ୍ଡ କରି ସେମାନଙ୍କୁ

   ଦାଣ୍ଡରେ ଖାଇବା ଦିଏ I

ଭରଷାର ଆଣ୍ଟେ କୁନି କୁନି ଥଣ୍ଟେ

   ଆନନ୍ଦରେ ସବୁ ଖାଇ,

ବାହୁଡ଼ି ଯାଆନ୍ତି ବଗିଚା ଗଛକୁ

  ଆମେ ରହିଥାଉ ଚାହିଁ I

ବରଷା ସରିଲା ଶୀତବି ସରିଲା

   ବହିଲା ବସନ୍ତ ବାଆ,

ଗଛଡାଳେ ପକ୍ଷୀ ବସା ବାନ୍ଧିଲେଣି

  ହୋଇବେ ସେ ବାପାମାଆ I

କୁନି କୁନି ଥଣ୍ଟେ କୁଟାକାଠି ଆଣି

   ତିଆରନ୍ତି ବସାଘର,

ନିଜନିଜ ଛଳେ ପ୍ରଜାତି କୌଶଳେ

  ନିଜେ ନିଜ କାରିଗର I

ସ୍ଥଳପଦ୍ମ ଗଛ ଛନ୍ଦା ଡାଳ ଦେଖି

   ଚୁଳିଆ ବସା ବାନ୍ଧିଲା,

ଝିଅ ଚୁଳିଆଟି ମଉନ ମନରେ

  ବସାରେ ବସୁଯେ ଥିଲା I

ଫୁଲ ତୋଳୁଥିଲି ଛପିକି ଦେଖିଲି

   ଦୁଇଗୋଟି ଅଣ୍ଡା ଅଛି,

ଜଣ ପରେ ଆନ ଚୁଳିଆ ଦମ୍ପତ୍ତି

  ଅଣ୍ଡାକୁ ଉଷୁମାଉଛି I

କିଛିଦିନ ପରେ ଶୁଣିଲି ସେଠାରେ

  ଚେଁ ଚେଁ ସ୍ୱର ଶୁଭୁଛି,

ଗୋଟିଏ ବସାରେ ବସିଛି ଆନଟି

   ପାଖଡାଳେ ଜଗିଅଛି I

ଫର ଫାର ଉଡି ଯାଆନ୍ତି ଫେରନ୍ତି

    ଥଣ୍ଟରେ ଅଧାର ଧରି,

ଗୋଟି ଗୋଟି ବାଛି ଛୁଆଙ୍କୁ ଖୁଆନ୍ତି

   ମନରେ ମମତା ଭରି I

ବଇଶାଖୀ ଖରା ଭୃକ୍ଷେପ ନକରି

  ଛୁଆଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଦିଅନ୍ତି,

ଟାଣ ଖରାବେଳେ ହାଲିଆ ଲାଗିଲେ

  ପକ୍ଷୀ ମେଲେଇ ବସନ୍ତି I

ମଟର ଲଗେଇ ପାଇପ ରେ ପାଣି

  ପକାଏ ବରଷା ପରି,

ଛୁଆ ଭିଜି ଗଲେ କାଳେ କଣ ହବ

  ବସନ୍ତି ଉହାଡ଼ କରି I

କିଛିଦିନ ପରେ ଛୁଆ ବଡ ହେଲେ

  ଡାଳରେ ଡେଇଁ ବୁଲିଲେ,

ଚାଉଁ ଚାଉଁ କହି ମାଆ ଖୁସିହେଲା

 ମୋଛୁଆ ବଡହୋଇଲେ I

ଖଣ୍ଡି ଉଡ଼ାଣରେ କିଛିଦିନ ପରେ

  ସେ ଛୁଆ ଉଡିଯେ ଗଲେ,

ଚୁଳିଆ ମାଆଟି ବାହୁନୁଛି ବସି

  ମୋଛୁଆ କୁଆଡେ ଗଲେ I

ଝଡବର୍ଷା ସହି ନଖାଇ ନପିଇ

  ଛୁଆଙ୍କୁ ସେ ବଡକଲା,

ଡେଣା ଟାଣ ପାଇ ଉଡିଗଲେ ଛୁ ଆ

  ବାପାମା 'କୁ ନ ଖୋଜିଲା I

ପିଣ୍ଡା ପରେ ବସି ନିଇତି ଦେଖେମୁଁ

   ସେଦୁଇ ପକ୍ଷୀଙ୍କ ଠାଣି,

ପିଲା ବଡହେଲେ ବାପାମା 'ଙ୍କୁ ଭୁଲିଲେ

  ଏତ ଆଜିର କାହାଣୀ I