ମନ୍ଥନ

ମୋ ଭିତରେ ଥିବା 

ହେ ରାକ୍ଷସଗଣ !  

ତୁମକୁ ମୁଁ ଭଲପାଏ 

ତୁମେମାନେ ତ ମୋତେ 

ମୁଁ ବୋଲି ପରିଚୟ ଦେଇଛ । 

ମୋ ଭିତରେ ଥିବା 

ହେ ଦେବଗଣ !

ତୁମକୁ ବି ଭକ୍ତି କରେ  

ତୁମ୍ଭ ପାଇଁ ତ ଆଜିଯାଏଁ 

ମଣିଷ ହୋଇ ତିଷ୍ଠି ରହିଛି ।

ଦେଖ , ଦୁହେଁଙ୍କୁ ଭଲପାଏ 

ଆଉ ଭକ୍ତି କରେ  

ଆସ ଦୁହେଁ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇ 

ମନ ଗହିରରେ ଥିବା 

କ୍ଷୀର ସାଗରକୁ ମନ୍ଥିଦିଅ ।

ଅହଂକାରର ମନ୍ଦର ପର୍ବତ ମୋର 

ଖୁଆଦଣ୍

Advertisement

ଡ ହେବ ,

ତୃଷ୍ଣାର ବାସୁକିକୁ ଦଉଡ଼ି କରିବ

ଚେତନାର କଛପ ପିଠିରେ 

ମନ୍ଦରକୁ ବସାଇ 

ମନ୍ଥିଦିଅ ମୋତେ ।

  

ଯଦି ହଳାହଳ ବାହାରେ 

ତେବେ ପିଇନେବେ 

ହୃଦୟ କୈଳାସପତୀ  

ହସିହସି ନିର୍ଦ୍ବନ୍ଦ୍ବରେ ।

 

ଅମୃତ , ଧନଲକ୍ଷ୍ମୀ , କାମଧେନୁ 

ପାରିଜାତ କି ଅପପ୍ସରାମାନ 

ସବୁ ବାଣ୍ଟିନିଅ 

ନିଜ ନିଜ ଭିତରେ ।

ଆସ ଦୁହେଁ ମିଶି 

ମନ୍ଥିଦିଅ ମୋତେ ,

ଖାଲି କରିଦିଅ 

ଅନ୍ତରରେ ଲୁଚିରହିଥିବା 

ସବୁ ଦରବକୁ ।