ମଣିଷତ୍ୱ ନହରାଅ, ସମ୍ମାନ ଲଭିବ

ଅନାବିଳ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମେ, ସଂପର୍କ 

ରହେ ହୃଦୟରେ

ତାହା ରୁହେ ଚିରସ୍ଥାୟୀ, ପ୍ରାଣରେ

ସଂଜୀବନୀ ପରି କାମ କରେ ।

ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ସଂପର୍କେ ମହାନତା ଆଣେ

ନାରୀ ପୁରୁଷ ମଧ୍ୟରେ

ସ୍ବାର୍ଥ ଆସି ଗଲେ ସଂପର୍କ ରଜ୍ଜୁ ଛିଡି

ଜୀଇଁବା ନରକ ପୁରୀ ହୁଏ ।

ପ୍ରକୃତିରେ ନାରୀ ହୋଇଛି ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କର 

ସର୍ବୋତ୍ତମ ସୃଷ୍ଟି ପରା

ସେ ଅଟଇ ତ ପ୍ରେମ ତ୍ୟାଗ ତୃପ୍ତିର 

ଏକ ତରଙ୍ଗିଣୀ ଧାରା ।

ଜନନୀ, ଭଗିନୀ, କନ୍ୟା, ଜାୟା ରୁପେ

ନାରୀ ସମାଜେ ସ୍ଥାନ ପାଇଥାଇ

ପୁରୁଷ ଓ ନାରୀ ବିନା ସୃଷ୍ଟିର କଳ୍ପନା

କେବେ ହୋଇନି, ହୋଇବ ନାହିଁ ।

ମାତା ରୂପେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାରୀ ଛାତିରୁ

ଖିର ଦେଇ ଶିଶୁର ଅନ୍ନଦାତ୍ରୀ

ଭଉଣୀ ରୂପରେ ସେହି ନାରୀ ପୁରୁଷର 

ସଦା ସ୍ନେହ ସୁଖ କାମନାରେ ବ୍ରତୀ ।

ଆମ ଉତ୍କଳ ପ୍ରଦେଶରେ ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ 

ହେଉଛନ୍ତି ଆମ ବଡ ଠାକୁର 

ସମସ୍ତେ ଜାଣ, ଜଗା ସାଥେ ସର୍ବଦା ସ୍ଥାନ 

ଥାଏ ସୁଭଦ୍ରା ଭଉଣୀର ।

ଜାୟା ରୂପେ ନାରୀ ଥାଏ ସବୁବେଳେ

ପତି ସୁହାଗିନୀ ଓ ଗୃହିଣୀ

କନ୍ୟା ରୂପେ ଗୃହକୁ ସଜାଡେ, ସ୍ନେହ 

ଭକ୍ତି ଢାଳି, ହୁଏ ଉତ୍ତମ ବିନ୍ଧାଣୀ ।

ମାର କୋଳକୁ ଛୁଇଁ ମଣିଷ ତାର କୁଆଁ

କୁଆଁ ରାବେ ଆଖି ଖୋଲଇ

ନାରୀ ଯୋଗୁ ଜୀବନର ପହିଲି ଆଲୁଅ

ଦେଖି, ମଣିଷ ଆଦ୍ୟ ସ୍ୱର ଉଚ୍ଚାରଇ ।

ନାରୀ, ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ସନ୍ତାନରେ

ହୁଅଇ ତ ପ୍ରଥମ ଗୁରୁ  

ଏ ସବୁ ଜାଣି ହେ ପୁରୁଷ ଜାତି କୁହ

କିଆଁ ତାକୁ ଅସମ୍ମାନିତ କରୁ ।

ପ୍ରସିଦ୍ଧି ଲଭିଥିଲେ ଗାର୍ଗୀ, ମୈତ୍ରେୟୀ, 

ଲୋପାମୁଦ୍ରା 

ମୀରା, ପଦ୍ମିନୀ, ଦୁର୍ଗାବତୀ, ଲୀଳାବତୀ 

ଓ ସଂଘମିତ୍ରା ।

ଜ୍ଞାନର ପ୍ରତୀକ ଦେବୀ ସରସ୍ବତୀ ଦିଅନ୍ତି

ତେଣୁ ନାମ ତାଂକର ଜ୍ଞାନଦାତ୍ରୀ

କର୍ମ ଯୋଗୁ ବନ୍ଦନୀୟା ପରା ଦ୍ରୌପଦୀ 

ଅନସୂୟା, ସୀତା ଓ ସାବିତ୍ରୀ ।

ସ୍ୱର୍ଗ ରଚିପାରେ ନର୍କ ବି ତିଆର କରେ

ନାରୀ ଲାଗି ଘର ପରିବାର

ସର୍ବଗୁଣମୟୀ ନାରୀଟିଏ ଲାଗି ହସି ଉଠି 

ଥାଏ ସିନା ସବୁ ପରିବାର  ।

ନାରୀ କୁସୁମ ପରି କୋମଳ, ଦରକାର

ବେଳେ ବୀରତ୍ୱର ଅଛି ବାଣୀ 

ସମୟ ପଡିଲେ ମା କାଳୀ ରୂପେ ନାରୀ 

ବିପଦରେ ହୁଏ ସଂହାରକାରିଣୀ ।

ଚିକିତ୍ସକ କୁନ୍ତଳା ସାବତ, ଫୁଲେ ନାରୀ 

ଶିକ୍ଷାର କରିଥିଲେ ପ୍ରସାର 

ସେମାନଂକ ପାଇଁ ଆଜି ରହିଛି ଶିକ୍ଷା 

ଦୀକ୍ଷାରେ ପୁରୁଷ ସଂଗେ ନାରୀର ।

ରାଣୀ ଲଷ୍ମୀବାଇ, ତୁଳସୀମୁଣ୍ଡା, ମଦର 

ଟେରେସା ଭଳି ନାରୀଂକ ଦେଶରେ

ନାରୀ କିପରି ହୁଏ ଅସମ୍ମାନିତ, କେଉଁ 

କାରଣରୁ ସମାଜ କଳୁଷିତ ହୁଏରେ ।

ରାମ ମୋହନ ରାୟ ଫକୀର ମୋହନ ମଧୁ 

ସୁଦନ ପରି ଦେଶପ୍ରେମୀ ଜାଣିଥିଲେ 

ନାରୀ ଶିକ୍ଷା ପାଇଲେ, ଆଗେଇବ ଦେଶ,

ପଛରେ ପଡିବ ଅଶିକ୍ଷିତ ହେଲେ ।

ହେ ପୁରୁଷ ସମାଜ, ରଖ ମଣିଷତ୍ୱ ଓ ହୁଅ

ବିବେକୀ, ଚିର କାଳ ସମ୍ମାନ ଲଭିବ

ପୁରୁଷତ୍ବ ଅଛି ତୁମ ଠାରେ, ସଦୁପଯୋଗ

କଲେ ଯାଇ ମର୍ଯାଦା ସିନା ପାଇବ ।