ମନ ମୁକୁର

 ତୋ ବିଶ୍ବାସଘାତକ 

ଆଜି ମୋତେ ଦେଇଛି ଭାଙ୍ଗି 

ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ହୋଇ ପଡିଛି 

ଏଇ ମାଟି ଉପରେ ।

ନିଜକୁ ଗୋଟାପଣେ 

କରିଥିଲି ତୋର 

ଥିଲା ମୋ ବିଶ୍ବାସ 

ତୁ ଗୋଟେଇ ନେବୁ ମୋତେ 

କୋଳେଇ ନେବୁ 

ପଡିବା ଆଗରୁ ।

ଏବେ କିନ୍ତୁ ସବୁ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ 

ଗୋଟାଇଲେ ବି ଯୋଡି ହୁଏନା 

ସଜାଇଲେ ବି 

ରହିଯାଏ ଦରଗଢା ।

ତୋ ଭିତରେ ନିଜକୁ ଦେଖୁଥିଲି

ମୁଁ ମୋର ଛବି 

ତୁ ଥିଲୁ ମୋ ଆଇନା 

ମୋ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ତୋ ଭିତରେ ଥିଲା 

ଅତି ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ।

ଆଜି ଜାଣିଲି 

ସେ ନ ଥିଲା ଆଇନା ,

ଥିଲା ଖାଲି ମୋ ମନର ଭାବନା

ମୋ ହୃଦୟର କଳ୍ପନା ।

ହାତରୁ କେମିତି ଖସିଲା 

ଅବା କିଏ ଖସାଇଦେଲା 

ତଳେ ପଡି ବିଛୁରି ଗଲା 

ପ୍ରୀତି କୁ ହଜାଇ ଦେଲା ।

ତା ସହ ହଜିଗଲା ମୋ ସ୍ଥିତି ,

ସେ ପ୍ରତି କାଚଖଣ୍ଡରେ

ମୋ ଚେହେରା ବି ଆଜି 

ଟିକ୍ ଟିକ୍ , ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ।

ଚାହିଁଲେ ବି ଯୋଡି ପାରେନା

ଗୋଟିଏ ଝଣ୍ କରି ଶବ୍ଦରେ

ହଜିଗଲା ମୋ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ।

ସେ ଭଙ୍ଗା ଖଣ୍ଡରୁ 

ଖାଲି ଦେଖାଯାଏ 

ଅଧା ଅଧା ସେ ଆଖିର ଚିତ୍ର

ଯାହା କାଲି ଯାଏଁ  

ତୋ ବିଶ୍ବାସରେ ଥିଲା 

ମୃଗ ନୟନା ସମ ସୁନ୍ଦର ।

କୋମଳ ଗାଲର ଚିତ୍ର ଆଜି 

ଧୁନ୍ଦଲା ଧୁନ୍ଦଲା , କଟା କଟା , 

ଯାହା ଥିଲା କାଲି ତୋ ପାଇଁ 

ଲାଜ ରେ ଲାଲ୍ ଲାଲ୍ ।

ତୋ ନିଶାରେ ଯେ ଥିଲା 

କାଲି ଗୋଲାପି ମଧୁଭରା 

ସେ ଓଠ ଆଜି ପିଉଛି ସମୁଦ୍ର ପାଣି 

ଥରୁଛି ଆଜି

ତାର ସବୁ କିଛି କୁ ହରାଇ ।

ତୋର ସେ ବିଶ୍ବାସଘାତକ 

ସାଜି ମସୃଣ ଚଟାଣ 

 ଦେଲା ଭାଙ୍ଗି ମୋ ମୁକୁରକୁ

 ନିଜକୁ ଗୋଟାପଣେ 

ଖୋଜୁଛି ମନେ ପକାଇ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତିକୁ ।