ମମତାମୟୀ ମା

ମମତାମୟୀ ସେ ଦୟାର ଭଣ୍ଡାର

କରୁଣା ସାଗର ପରା

ଆଉ କେହି ନୁହେଁ ଆମରି ମାଆ ସେ

ସାରା ଜଗତରେ ହୀରା ।

ତା ପାଇଁ ପାଇଛେ ସଂସାର ଆଲୋକ

ସେହି ଆମ ଶିକ୍ଷା ଗୁରୁ

ତାର କ୍ଷୀର ପାନେ ବଢ଼ିଛି ଆମର

ତନୁରେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଚାରୁ ।

ଆଶିଷ ଦାୟିନୀ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାୟିନୀ

ଭୟ ବିନାଶ କାରିଣୀ

ଅମାପ ସ୍ନେହକୁ ଢାଳି ଦେଉ ଥାଏ

ସତେକି ଅମୃତ ପାଣି ।

ଶିରେ ସାଉଁଳାଇ କୋଳେଇ ନିଏ ସେ

ଶତୃ ହେଉ କିବା ମିତ୍ର

ଅଧା ପେଟ ଖାଇ ଅତିଥି ସେବଇ

ବାଢି ସେ ଆଦର ପତ୍ର ।

ତାର ଅଗଣାରେ ଫୁଟୁ ଥାଏ ନିତି

ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ବେନି ଫୁଲ

ସେଥିପାଇଁ ମାଆ ଜଗତରେ ପରା

ହୁଏ ଯେ ଅମୂଲ ମୂଲ ।

ମନ ତାର ସ୍ୱଚ୍ଛ କୁହେ ନାହିଁ ମିଛ

ସନ୍ତାନ ପାଇଁ ସେ ବଞ୍ଚେ

ସାରା ଦୁନିଆଟା ଓଲଟି ଗଲେ ବି

ଘୁଞ୍ଚେ ନାହିଁ କେବେ ଇଞ୍ଚେ ।

ମାଆ ଅବଦାନ ଅତୁଳନୀୟ ଯେ

ସଦା ଋଣୀ ପୁତ୍ରୀ ସୁତ

ସହସ୍ର ପ୍ରଣାମ ଜଣାଏ ତା ପାଦେ

ମାଆ ହିଁ ମୋର ଜଗତ ।