ମିତରେ ମିତ

ମିତରେ ମିତ      କହୁଛି ସତ

    ଅଙ୍ଗେ ମୋ ନିଭା କଥା

ଭାବିଲେ ଭଲ     ହୁଅଇ ଶୁଭ

     କପଟ ଛଳେ ବ୍ୟଥା ।

ପର ଅନିଷ୍ଟ    କରିଲେ ଚିନ୍ତା

     ନିଜର ହୁଏ କ୍ଷତି

ବିବେକ ବୁଦ୍ଧି    ଅନ୍ତର ଆତ୍ମା

      ହୃଦୟ ହୁଏ ଘାଣ୍ଟି ।

ଦେଖୁଛି ଜଣେ    ଅଦୃଷ୍ଟ ଶକ୍ତି

     ଭଲ କି ଅବା ମନ୍ଦ

ବୁଝି ଦେଉଛି    ପାଉଣା ମୂଲ

      କରମ ପରିଣାମ ।

ଫୁଟିଲେ ଫୁଲ   ବିତରେ ବାସ

      ସୁଫଳ ସବୁଜିମା

ଭୁଲନ୍ତି ନାହିଁ     ଆପଣା ଧର୍ମ

     ସର୍ବେ ମାନବ ବିନା ।

ରହିବା ନିଜେ    ସୁସ୍ଥ ସବଳ

     କରିବା ଭଲ କର୍ମ

ପରୋପକାର   ମାନବ ହିତେ

     ଢାଳିବା ମନ ପ୍ରାଣ ।

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କରି    ଶିକ୍ଷା ଆଲୋକ

     ନାଶିବା କୁସ°ସ୍କାର

ଏଇ ବସୁଧା     କୁଟୁମ୍ବ ଆମ

     ସୁନ୍ଦର ସ୍ୱର୍ଗପୁର ।