ମିଛ ପ୍ରଣୟ

ସବୁଠୁ ବଳିଗଲା ତୁମ ବିଚ୍ଛେଦର ଦୁଃଖ !

ଆଜି ବି ମୁଁ ଭୁଲି ପାରୁନି

ତୁମେ ମୋତେ ଶେଷ ବିଦାୟ ଦେଇ ଯାଉଥିଲ...

ବସ୍ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଗଡ଼ି ଚାଲିଲା

ତୁମେ ହାତ ହଲେଇ ମୋତେ ଚାହିଁ ଥିଲ ଝରକାରେ - 

ମୋତେ ଲାଗୁଥିଲା ମୋ ହୃଦୟରୁ କିଏ ଯେମିତି

ଚାଲି ଯାଉଛି !

ମୁଁ ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ହୋଇ ଯାଉଛି...

ସେଦିନ ବୁଝି ପାରିନଥିଲି ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ।

ଦୁଇ ଦିନ ପାଇଁ ଯାଉଥିଲ ଘରକୁ ...

ସବୁଦିନ ପାଇଁ ରହିଯିବ ବୋଲି ତା ବୋଧେ ଥିଲା ସଙ୍କେତ ! 

ସବୁଠୁ ବେଶି ଦୁଃଖ ଦେଲା ତୁମ ମିଛ ପ୍ରେମ !

ଆଜି ବି ମୁଁ ନିଜକୁ ପଚାରୁଛି

ଭୁଲ୍ କେଉଁଠି ରହିଲା ମୋର ...

ଏକାଠି ବସି ଖାଇବା 

ସାଇକେଲ ପଛରେ ବସି ଯିବା

ଗୋଟେ ଛତା ତଳେ ଦୁହେଁ ବର୍ଷାକୁ ଚାଲେଞ୍ଜ କରିବା-

ଖୁବ୍ ଅଭୁଲା ସେ ସମୟ !

ତୁମ ପାଇଁ ଏସବୁ ହୋଇପାରେ ମିଛ ମରୀଚିକା ..

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଜୀବନର ସେ ଜୀବନ୍ତ କ୍ଷଣ

କରେ ନିତି ଅଙ୍କ କଷା ।

ଗୋଟିଏ ପ୍ରୀତି ପାପ କରିଦେଇ 

ମିଛ ପ୍ରଣୟ ରଚିଲ

ଗୋଟିଏ ଆଶା ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ ତୁମେ

କେଉଁ ଖୁସି ପାଇଁ ଚାଲିଗଲ ।