ଶୀତ ପରି ତମେ

ତମେ ତ ବଦଳି ଯାଇଛ .... !

ଆଗଭଳି ଆଉ ଦେଖିଲେ 

ଉଲ୍ଲସିତ ହେଉନ

ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁନ ମୋର ସମଗ୍ର ସତ୍ତାକୁ

ମୋ ଦେହ ମନରେ ସଞ୍ଚରିତ ହେଉନି

ସେ ପ୍ରୀତି ତୁମର ....

ଶୀତ ପରି ତମେ ବଦଳି ଯାଇଛ ...

ସତରେ 

ସେଦିନ ଆଉ ଫେରିବନି !

କାର୍ତ୍ତିକ ସୋମବାରରେ

ପୋଖରୀରେ ସକାଳ ସ୍ନାନ ସାରି

ଗାଁ ମନ୍ଦିରରେ ତମେ ଦୀପ ଜାଳ

ମୋ ଶୁଭ ମନାସି ...

ନିତି ସେଇଠି ଦେଖା ହୁଏ ଆମର ...

ନିଃଶବ୍ଦରେ ଦୁଇ ଆଖିର ମିଳନରେ 

ହୃଦୟ କଥା ହୃଦୟ ବୁଝିଯାଏ ।

ଠିକ୍ ଶୀତ ପରି ତମର ଏବେ

ଠିକଣା ନାହିଁ ...

ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଛ

ଅଦିନିଆ ବର୍ଷାରେ !

କିଏ କାହାକୁ ଭୁଲିଛି 

ମନକୁ ପଚାରିଛି 

ସଂପର୍କ କଣ ଋତୁ ପରି ବଦଳେ

ସିନ୍ଥିରେ ସିନ୍ଦୂର ନାଇବା ପରେ

ନିଜର ଜଣେ

ଏତେ ପର ହୋଇଯାଏ।