ଭୁଲିଛି ନିଜକୁ

ତୁ ଆସିବା ପରେ ମୁଁ ଫେରିଛି ମୋ ପିଲାଦିନ କୁ 

ପୁଣି ପଢୁଛି ଛବି ବହି ଶିଖୁଛି ଅ ଆ ଇ

ତୁ ଯେବେ ମୋ ସହ ଖେଳୁ 

ମୁଁ ହୋଇଯାଏ ଆତ୍ମବିଭୋର

ସତରେ ଶୈଶବ କେତେ ନିଆରା ନିଷ୍ପାପ ।

ତୁ ଆସିବା ପରେ ମୁଁ ଭୁଲିଛି ନିଜକୁ

ନିରୀହ ସରଳ ନିର୍ବୋଧ ଶିଶୁ ପାଲଟିଛି

ତୁ ଯେବେ ମୋ ସହ ନାଚୁ ଉଠୁ ବସୁ 

ମୁଁ ବି ମିଶିଯାଏ ମଉଜ ରେ ତୋର

ଅର୍ଥ ସ୍ଵାର୍ଥର ଦୁନିଆ ରୁ ହୋଇଯାଏ ବିରତ ।

ତୁ ସୁନ୍ଦର ଉପହାର ଟେ ଠାକୁରଙ୍କର

ତୁ ଅଭୁଲା ଗପ ଟେ ମୋ ଜୀବନର 

ତୁ ମନଜିଣା ଗୀତ ଟେ ମୋ ପ୍ରାଣର

ତୁ ତୃପ୍ତ ମଳୟ ଟେ ମନ ଉପବନ ର।