ମହାନ ବାରବାଟୀ

ଭଗ୍ନ ବାରବାଟୀ କ୍ରନ୍ଦନରତା

         ଅତୀତ ଗାଥାକୁ ସ୍ମରୀ ।

ଶୁଭୁଥିଲା ଯହିଁ ଶଙ୍ଖଭେରୀତୁରୀ

          ନିଃଶବ୍ଦ ଆଜି ସେ ପୁରୀ ।।

ନଅ ମହଲାର ରାଜପ୍ରସାଦଟି

           ମାଟିରେ ଯାଇଛି ମିଶି ।

ଅନଙ୍ଗ ସମ୍ଭୂତ ମାନସ ସନ୍ତାନ

           ଶତେ ଅବା ଶିଳା ଋଷି ।।

ସହସ୍ର ସହସ୍ର ପାଇକ ସୈନ୍ୟଙ୍କ

          ତରବାରୀ ଗୁଞ୍ଜରଣ ।

ଫୁଟୁନାହିଁ ତୋପ ବନ୍ଧୁକ, ଗୁଳି

            ଶୁଭୁନି ମଣିମା ଧନ୍ୟ ।।

ଯାଉ ନାହିଁ ଏଠୁ ସାଧବ ପୁଅଟି

           ବୋଇତେ ଜାଭା, ସୁମାତ୍ରା ।

ଯେଉଁ ସ୍ମୃତି ପାଇଁ ସମ୍ମୁଖେ ଏହାର

            ହେଉଅଛି ବାଲିଯାତ୍ରା।।

ମାରି ପାରୁନାହିଁ ଛଞ୍ଚାଣକୁ ଏଠି

          ଆଉ ସେ ସାରସ ପକ୍ଷୀ ।

ସୁଶୋଭିତ ଦୁର୍ଗ ବନ୍ଦୀଶାଳା ଭାବେ

          ହୋଇ ରହିଅଛି ସାକ୍ଷି ।।

କର୍ପୂର ଯାଇଛି କନା ପଡ଼ିଅଛି

        ଆଜି ଏହି ବୀର ବାଟେ ।

ସ୍ମୃତିର ସନ୍ତୁକା ମନ ମାନସରେ

           ଶତ ଇଙ୍ଗିତ ଫୁଟେ ।।

ବାରବାଟୀ ଆଜି ବରବଧୂପରୀ

          ପଶରା ନିଗାଡି କହେ ।

ଅତୀତର ଶୀରୀ ଅତୀତର ପୁରୀ

          ଦରାଣ୍ଡେ ଗୁମୁରା କୋହେ ।।

ଅପାଶୋରା ସେହି ସ୍ମୃତିର ଝଲକ

              ଥିଲା ଆଜି କିଛି ନାହିଁ ।

ଗହଳ ନିଦରେ ଗହନ ସ୍ବପନେ

           ସତେ ଅବା ଅଛି ଶୋଇ । ।