ବୃକ୍ଷ ହିଁ ବନ୍ଧୁ

ବୃକ୍ଷ ପରି ବନ୍ଧୁ   ସଂସାରରେ ନାହିଁ

    ସବୁରି ହିତରେ ଥାଏ,

ଏନ୍ତୁଡ଼ିରୁ ଜୁଇ   ଥାଏ ସାଥେ ରହି

   ତାହାପରି ହେବ କିଏ ?

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଖରାକୁ   ମୁଣ୍ଡରେ ମୁଣ୍ଡେଇ

  ଅପରକୁ ଛାଇ ଦିଏ,

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ନର  ସଭିଙ୍କର ସାହା

  କାଳେ କାଳେ ହୋଇଥାଏ।

ନିଜ ଖାଦ୍ୟ ନିଜେ  ନକରି ଆହାର

   ଅପରକୁ ଦେଇଥାଏ,

ନିଜ ଅବୟବ   ମାନବ କଲ୍ୟାଣେ

   ଅଚିରେ ବିତରି ଦିଏ ।

ଅଙ୍ଗାରକାମ୍ଳକୁ   ଶୋଷି ତାପମାତ୍ରା

   ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିଥାଏ,

ସଜ୍ଜି ଅମ୍ଳଜାନ   ବାୟୁମଣ୍ଡଳର

   ଭାରସାମ୍ୟ ରଖିଥାଏ ।

ତାହାପାଇଁ ସିନା  ମୌସୁମୀ ବରଷା

   ଧରା ବକ୍ଷେ ଆସିଥାଏ

ଖର ଖରକର    ତାପୁ ଚରାଚର

   ତା' ଯୋଗୁଁ ନିସ୍ତାର ପାଏ ।

ତାହାରି ପାଇଁକି   ଧରଣୀ ସୁନ୍ଦର

   ସବୁଜିମା ହୋଇଥାଏ

ତାହାରି ଅଭାବେ   ସବୁ ପ୍ରାକୃତିକ

   ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଘଟିଥାଏ ।।

ବୃକ୍ଷ ହିଁ ଜୀବନ   ପ୍ରକୃତିର ଦାନ

  ଏ କଥାକୁ ରଖ ଲୟେ

ବୃକ୍ଷରୋପଣର   ପାଇଁ ଦିଅ ମନ

   ବିଶ୍ୱକର ମଧୁମୟେ ।

ଉଜୁଡା ଜଙ୍ଗଲ   କରି ସଂରକ୍ଷଣ

     ନୂତନ ବନୀକରଣ

ଅର୍ଥେ ଦେବା ମନ  ଆହେ ବନ୍ଧୁଗଣ

    ଖେଳାଇବା ଜାଗରଣ ।।