ବର୍ଷାରେ ବେସାହାରା ପକ୍ଷୀ

ବୁଦ୍ଧିମାନ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟଇ ମାନବ

ତୋଳିିପାରେ ଘର ନିଜ ଆଶ୍ରୟ,

ଝଡି ବରଷାରେ ରାତି ଅନ୍ଧକାରେ

ଶୁଏ ଆଖି ମୁଦି ନାହିଁ ତା' ଭୟ ।

ବେସାହାରା ପକ୍ଷୀ ପେଟ ପାଇଁ ନିତି

ଖୋଜି ବୁଲୁଥାଏ ନିଜ ଆଧାର, 

କୁଙ୍କୁରି କାଙ୍କୁରି ବସେ ଗଛ ଡାଳେ

ନିଗିଡାଇ ଜଳ ଝାଡି ତା' ପର । 

ହେଉ ଝଡ଼ି ବର୍ଷା ପାଗ ପ୍ରତିକୂଳ

ବସି ଏକ ଧ୍ଯାନ ଲଗନ ମନେ,

ଭାବୁଥାଏ ବସି ପକ୍ଷୀଟି ଏକଲା

ଥମନ୍ତା କି ଝଡି ନିମିଷେ କ୍ଷଣେ ।

ବିଳମ୍ବ ନକରି ଆଖି ପିଛୁଳାକେ

ଝାଡ଼ିଝୁଡ଼ି ହୋଇ ନିଜର ଦେହ,

ଉଡି ସେ ବୁଲନ୍ତା ସୁନୀଳ ଗଗନେ

ମୁକ୍ତି ମହାନନ୍ଦ ଲକ୍ଷ୍ଯ ତା' ଧ୍ଯେୟ ।

ବିଚରା ପକ୍ଷୀଟି ମଣେ ନାହିଁ କେବେ

ନିଜକୁ ଦୁର୍ବଳ ବା ଅସହାୟ,

ସମୟର କରେ ସଦ୍ ଉପଯୋଗ

ପାଳୁଥାଏ ସଦା ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ଯ ।