ସେହି ବର୍ଷା ରାତି

ଭୁଲିନାହିଁ ମନୁ ଭୁଲିବିନି କେବେ

ନିଝୁମ୍ ସେ ବର୍ଷା ରାତି

ଜୁଲାଇ ମାସର ତୃତୀୟ ଦିବସ 

ଉଣେଇଶ ତେୟାଅଶୀ ।

ଆରୋହଣ କରି ମଟର ଯାନରେ

ଭୁବନେଶ୍ବରିଆ ବର

ହୋଇ ସଜବାଜ ବରଯାତ୍ରୀ ସହ

ଯାଇଥିଲୁ ଓଳାଭର ।

ନଥିଲା ସେ କାଳେ ନଦୀର ଉପରେ

ଯାତାୟତ ପାଇଁ ସେତୁ

ନଉକା ଉପରେ ହେଲୁ ଉପବେଶ

ପାର ଉତ୍ତାର ହେତୁ ।

କନିକା ବଜାରେ କଚ୍ଚା ବଗିବନ୍ଧ

ଦୂର ଥିଲା ଓଳାଭର

ଆସିଲା କୁଆଡୁ ଘୋଟି ଘନ ଘୋର

ବର୍ଷିଲା ମୂଷଳ ଧାର ।

ବିଦ୍ୟାଳୟ ଗୃହେ ରହିଲୁ ଅଟକି

ଥିଲୁ ସର୍ବେ ନିରୁପାୟ

ସକାଳ ହେଲାରୁ ଥମିଲା ବରଷା 

ସୂରୁଜ ହେଲେ ଉଦୟ ।

ପାଣି କାଦୁଅରେ ସବାରୀ ପାଲିଙ୍କି

ଅଥବା ଯାନବାହାନ 

ଯିବାପାଇଁ ପାଦେ ଆମ ବରଯାତ୍ରୀ

ବଳାଇଲେ ନାହିଁ ମନ ।

କଣ୍ଟାପଡ଼ା ଗାଆଁ ଚତୁର ମଉସା

ଗାଇ କେତେ ମିଛ ସତ

କହିଲେ କନିଆ ଗାଆଁ ଆଗପଡା

ଏଠାରୁ ଅଳପ ବାଟ ।

ଟିକିଏ ଆଗରେ ଲାଗିଛି ପଟୁଆ 

ବହୁଛି ପୂବେଇ ବାଆ

ବସିଲେ ଘଡିକେ ପହଁଞ୍ଚିବା ଆମ୍ଭେ

ଜୋର ଅଛି ଜୁଆରିଆ ।

ତଳମାଳ ପାଟ ଯୁଆଡେ ଚାହିଁବ

ଦିଶୁଥିଲା ଜଳାର୍ଣ୍ଣବ

କହୁଥିଲେ ଥୋକେ କରି ଉପହାସ

ହୁସିଆରେ ଚଳା ନାବ ।

ଦିଶୁନାହିଁ କିଛି ଥଳକୂଳ ଦିଗ

କାତ ଧରି ନାଉରିଆ 

ସମୁଦ୍ର ଆଡକୁ ଚଳାଇବ ନାହିଁ

ଭୁଲରେ ଆମ ନାଆ ।

ରହିଛି ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିରେ ସଜଳ

ବିବାହ ପାଣିଗ୍ରହଣ

ଦେଖିଲେ ଆକାଶେ କଳା ମେଘ ଖଣ୍ଡ 

ନାଚି ଉଠେ ମୋର ମନ ।