ମାଁ

ତୋର୍ କୁଲେ ବସି ସରଗର୍ ଜନ୍

ଦେଖିଛେ ଉସତ୍ ହେଇ ।

ତୋର୍ କୁଲେ ମୁଇ କେତେ ସପନ୍

ଦେଖିଛେ ସୁଇ ସୁଇ ।।

ତୋର୍ ମମତା ଭୁଲି ନି ପାରେ

ବଞ୍ଚି ଥିବାର୍ ତକ୍ ମୁଇ ।

ଗଗନ୍ ଠାନୁ ତୁଇ ବଡ଼

ଖୋବ୍ ସହନଶିଲା ତୁଇ ।।

ତୋର୍ କୁଲେ ରହି ଗୋ

ମୁଇ ଛୋଟ ନୁ ବଡ଼ ହେନି ।

ସବୁ ମିଳିଗଲା ବଲି ମତେ

ତତେ ଆଉ ନାଇଁ ପାରଲି ଚିନ୍ହି ।।

ଖେଳିଛେ ମୁଇ ବଡ଼ ହେବାର୍ ତକ୍

ତୋର୍ କୁଲେ କା ବସି ।

ମେନମେନସା ,ରକମ୍ ରକମ୍ ର 

ଖାନା ଖାଇଛେ ହସି ହସି ।।

ମାଁ ନାଆଁ ଥି ପରିଚିତ୍ ଅଉ

ବଡ଼ କଲୁ ଆମକେ ପାଲି ପୁସି ।

ଆମର୍ ଭୁଲ୍ ଭଟକା ମାପ୍ କରବୁ

ମାଁ ନାଇଁ ଯିବୁ କେଭେଁ ରୁଷି ।।...