ତୁଇ ମୋର୍ ସରଗ ପରୀ

ତୁଇ ତ ମୋର୍ ମନର ରାନି

ଆଏସୁ ମୋର୍ ସପନ ଥି

ତୋତେ କେଭେଁ ଭୁଲି ନି ପାରେ

ମିଶି ଜେଇଛୁ ମୋର୍ ଜୀବନ ଥି ।

ଆଖି ଦୁଇଟା ତୋର ମହନି ଭରା

ମୁହୁନେ ତୋର ମୁଲକି ହସି

ଗୁରା ଦିହି ତୋର ଏତକି ସୁନ୍ଦର

ମୋର୍ ହୁରୁଦ ଯାଇଛେ ରସି ।

ମଗମଗାସି ତୋର ଦିହିଁର୍ ବାସନା

ମନ କେ ମୋର୍ ନେସି ଘିନି

ଲାଲ ଜର୍ ଜର୍ ଓଠର ଲାଳି

ଦେଖି ପାଗଲବଝା ହେଇ ଗନି ।

ଚାଲଲେ ତୁଇ ପାଦର ପାଏଝଲ୍

ସାତ୍ ସୁରେ ଛମ ଛମ କରୁ ଥିସି

କଥା ହେଲେ ତୁଇ ତୋର ମୁହୁ ନୁ

ମିଠା ମିଠା ମହୁ ଝରୁ ଥିସି ।

ପୁନି ଜନ ଲେଖେ ତୋର ଚେହେରା

ଝକଝକ କରି ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଥିସି

ଗଜରା ଲଗେଇ ଚାଲି ଗଲେ ତୁଇ

ସବୁଆଡେ ମହମହ ବାସୁ ଥିସି ।

ଦେଖିଛେ କେତେ ଟୁକେଲ ମାନେ

ନାଇଁ ଦେଖି ତୋର ଏନ୍ତା ସୁନ୍ଦରୀ

ତୁଇ ତ ଗୁଟେ ରାଜକୁମାରୀ

ତୁଇ ମୋର୍ ଲାଗି ସରଗ ପରୀ ।