ଲୁହ

ନୟନ ସମ୍ପଦ ମୁକ୍ତା ବିନ୍ଦୁ ଲୁହ

   ଝରିଯାଏ ଅଜାଣତେ 

ହୃଦୟ ଦରଦେ ଦୁଃଖସୁଖ ସଙ୍ଗେ

   କୋହଉଠେ ଅନୁସ୍ରୋତେ ।

 କାହିଁକି କେଜାଣି ଜାଣିତ ହୁଏନି

     କିଏ ପର ଆପଣାର

ଦୁଃଖ ଚିତ୍ର ଦେଖି ଲୁହ ଆସେ ଖସି

     ଅନୁକମ୍ପା ହୃଦୟର ।

ଦୁଃଖେ ଜର୍ଜରିତ ହୃଦୟ ପରାଣ

   ମାନସିକ ଯାତନାରେ  

ଲୁହ ସଙ୍ଗେ ଭାବ କରିଚି ନିଶ୍ଚୟ

    ନାଁହି କିଛି ବିକଳ୍ପରେ   ।

ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତେ ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ ଝରେ

   ଭାବପୁର୍ଣ୍ଣ ପରିବେଶେ

 ଭାବ ବିହ୍ଵଳରେ ମନ ହୃଦୟରେ

   ଲୁହ ସଙ୍ଗେ ହସ ମିଶେ    ।

 ଲୁହ ଝରିବାର ଅନେକ କାରଣ

   ସଂସାରେ ସଂସାରୀ ଜାଣେ 

ହୃଦୟର ଭାବ ହୁଏ ପ୍ରକଟିତ

    ଭାବନାର ଅନୁ କୋଣେ   ।

ଅକାଳରେ ଯଦି ଚାଲି ଯାଏ କେହି

     ହୃଦୟକୁ ବେଶି ବାଧେ 

କରୁଣ ଏଦୃଶ୍ୟ ହୃଦ ବିଦାରକ

    ଲୁହ ଝରେ ଅବିଶ୍ରାନ୍ତେ   ।

ରୋଗ ଶୋକ ବେଳେ ଦୁଃଖ ସୀମା ବଢ଼େ

     ସାହାରା ଖୋଜଇ ଦୁଃଖୀ 

ମ୍ରିୟମାଣ ହୋଇ ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦଇ

     ଆଖି ଲୁହ ରହେ ସାକ୍ଷୀ    ।

ନୟନ ଯୁଗଳେ ଲୁହ ଅଛି କେତେ

      କହିକି ପାରିବ ବନ୍ଧୁ   

 ହୃଦୟର କୋହ ଲୁହ ପରିଚୟ

     ସୃଷ୍ଟି କରେ ସପ୍ତ ସିନ୍ଧୁ    ।

କବି ଭାବନାରେ ଲୁହ ମୁକ୍ତା ସତେ

       ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ ବିତ୍ତ

ଦୁଃଖେ ଭାଗୀ ହୋଇ ଦିଅହେ ନିଗାଡି

       ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ମିତ ।

କୋହ ସମ୍ବରଣ ଲୁହର କାରଣ

   ହେଜ ଆହେ ସାଥୀସାଙ୍ଗ

ସମ ଦୁଃଖେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ରହିବାକି

     ଝରିବନି  ଲୁହ ଆଗ ।

ସମ୍ପଦ ବିପଦେ  ଅବା ଶ୍ମଶାନରେ

   ରାଜଦ୍ଵାରେ ହେବା ଭେଟ

ଲୁହକୁ ପାଥେୟ କରି ବଞ୍ଚିବାନି

   ପ୍ରବୋଧନା ହେବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ।