କଥା ତ ଏତିକି

ସଂସାରର ପଥ  ନୁହଁଇ ସଳଖ

  ଫୁଲ ଗୋଲାପର ଶେଯ

ଉଠାଣି ଗଡାଣି  କେବେ କଣ୍ଟକିତ

   ପିଚ୍ଛିଳ ଓ ଅସହଜ ।

ମନୋଇ ପ୍ରିୟା ଗୋ ନକର ଗୁମାନ

    ବସ ନାହିଁ ମନ ମାରି

ଚାଲିବା ସୁପଥେ  ବିଭୁ ନାମ ସ୍ମରି

    ଏକ ହାତ ଅନ୍ୟ ଧରି ।

ଆଶା ନଉକାକୁ  ବାହିବା ବିଶ୍ୱାସେ

    ଦୁହେଁ ମିଶି କାତ ଧରି

ସହିଯିବା ଯେତେ  ଦୁଃଖ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା

     ଛାତିକୁ ପଥର କରି ।

ହେଉ ପ୍ରତିକୂଳ   ଶୁଭ ଅନୁକୂଳ

    ହୋଇ ଏକ ମନ ପ୍ରାଣ

ଚାଲୁଥିବା ନିତ୍ୟ  କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପଥରେ

    ସୁସମ୍ବନ୍ଧେ ଅନୁକ୍ଷଣ ।

ତୁମ ବିନା ପ୍ରିୟା  ଲାଗେ ନାହିଁ ଭଲ

    ଦୁନିଆଁରେ ଆଉ କିଛି

ସାଥେ ଥିଲେ ତୁମେ  ଜୀବନ ସହଜ

   ଲାଗେ ତୃପ୍ତି ଭାରି ଶାନ୍ତି ।

ସାକ୍ଷୀ ତ ଅଛନ୍ତି  ଏଇ ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ

     ହେଉଅଛି ଦିନରାତି

କଥା ତ ଏତିକି   ଇହ ପର କାଳ

    ବିତାଇବା ହୋଇ ସାଥି ।

  -------