କରୋନାରେ ରତନା ରତନୀ ର ବାହାଘର

ଆମ ଗାଁ ରତନା ପାହାନ

ଦେଖିଲା ଶୋଇକି ସପନ ।

ତା ପ୍ରେମିକା ରତନୀ କାନ୍ଦୁଛି 

ମନେ ମନେ କେତେ ଖୋଜୁଛି ।

କହିଲା ରତନା ଭାଇ 

ତୁମେ ଆସିବ କି ନାହିଁ ।

ନହେଲେ ଖାଇବି ବିଷ 

ପଡିବ ମୋର ନିଶ୍ବାସ ।

ଫାଲଗୁନ ଗଲା ସରି 

ହାତଗଣ୍ଠି କେବେ ପଡିବ ଆମରି ।

ରତନାକୁ କିଏ ସମ୍ଭାଳେ 

ବାହାରିଲା ଭାରି ଦମ୍ଭରେ ।

ହାତ ମାରି ଗଜା ନିଶରେ 

ସାଇକେଲ ଧରି ଜୋଶ୍ ରେ ।

କାହିଁ ଦୂର ସେ ସୁରାଟ 

କାହିଁ ତାର ପଲ୍ଲୀ ଗାଁ ତ।

ଦିନ ରାତି ଏକ କରିଲା 

ଆଖିରେ ରତନୀ ନାଚିଲା ।

କହିଲା କରୋନା ରାକ୍ଷସୀ 

ଯିବନି ମୋ ପ୍ରେମ ଅଟକି ।

ରତନା ଆସି ସାଇକେଲରେ 

ପହଞ୍ଚିଲା ଭିଟାମାଟିରେ ।

ରତନୀ ମନ ଉସତ

କିଏ ଦେଖେ ତାର ଖୁସି ତ?

ମୁଖା ବାନ୍ଧି ଦୁହେଁ ମୁଖରେ 

ପହଞ୍ଚିଲେ ଗାଁ ମନ୍ଦିରେ ।

ନଥିଲେ ଗାଁର ବ୍ରାହ୍ମଣ 

ବାସେନା ଭୋଜି ତିଅଣ।

ଦୁଃଖରେ କହିଲା ରତନା 

ରତନୀ ଲୋ ମନଦୁଃଖ କରନା ।

ଏବେ କାମଚଳା ଫୁଲମାଳରେ

ରଖିବି ସଦା ଖୁସିରେ ।

ରତନା ଉଇଡ୍ସ (weds) ରତନୀ 

ଆରମ୍ଭ ନୂଆଁ ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ।