କରୋନା

ହେ ନନ୍ଦ ଗୋପାଳ କରି ଏତେ ଛଳ

ସମୟ ଦେଲ ବଦଳି

ଯାହାକୁ ଭାବିଲି ସୁଖ ଦୁଃଖ ସାଥୀ

ସେତ ଦେଲା ମୋତେ ଗିଳି ।

ଭାବିଲି କରୋନା ଆସି ଭଲ କଲା

ଲୋକ ତ ପାଇବେ ଶିକ୍ଷା

ଆପଣା ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ

ମାଗୁଛି ଆଜି ମୁଁ ଭିକ୍ଷା ।

ନମାନନ୍ତି ଏଠି କିଞ୍ଚିତ ନିୟମ

ଠେଲା ପେଲା ହୋ ହାଲ୍ଲା

ତୁଣ୍ଡି ଛିଣ୍ଡି ଯାଏ ଜନ ଗହଳିରେ

ହାଟ ଘାଟେ ହେଲି ଚହ୍ଲା ।

ତୁମ ବିନା ପ୍ରଭୁ କେହି ରଖିବେନି

ମୋର ଏଇ ମାଟି ପିଣ୍ଡ

ଫେରାଇ ଦିଅନି ଶୁନ୍ୟ ହାତେ ମୋତେ

ଆସିଛି ମୁଁ ବଡ଼ଦାଣ୍ଡ ।

ତତଲା ବାଲିରେ ପାଦ ପୋଡ଼ି ଯାଏ

ତା ସାଙ୍ଗରେ ପୋଡେ ମନ

ଲିଭାଇ ଦିଅ ହେ କରୋନା ଭୁତାଣୁ

ନରଖିବ ଆଉ ଚିହ୍ନ ।