କରନାହିଁ ପ୍ରଭୁ କପଟ

  ସହି ହେଉନାହିଁ ଦୁନିଆର ଦୁଃଖ 

   କେମିତି ସହିବି କୁହ, 

 ସବୁଠି ଖାଲି ହୃଦୟଭରା ଲୁହ

  କାହା ମୁହେଁ ନାଁହି ହସ ||

ମା ଠାରୁ ପୁତ୍ରକୁ ଛଡାଇ ନେଉଛ

  କେମିତି ସହିବ ମା, 

ପିଲା ଠାରୁ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଛଡାଇ

  କି ଖୁସି ପାଉଛ କୁହ ||

ସବୁଆଡ଼େ ଖାଲି ମୃତ୍ୟୁର ତାଣ୍ଡବ

  ଏ ଦେହ ଯାଉନି ସହି, 

ନୀରବରେ ପ୍ରଭୁ ତୁନି ରୁହ ନାଁହି 

  ପ୍ରଭୁ କର କିଛି ଚମତ୍କାର ||

ଆଉ କାହା ମନେ ଦିଅ ନାଁହି ଦୁଃଖ 

   ଦିଅ ନାଁହି ହୃଦୟଭରା ଯନ୍ତ୍ରଣା 

 ପୂର୍ବ ପରି ତୁମେ ଫେରାଇ ଦିଅ 

  ସଭିଙ୍କ ଓଠରେ ହସ ||

 ସଭିଙ୍କୁ ତୁମେ ସଦବୁଦ୍ଧି ଦିଅ 

   କ୍ଷମା କର କ୍ଷମାସାଗର, 

 ତୁମ ସନ୍ତାନ କରୁଅଛି ଜଣାଣ 

   ଦୟା କର ଦୟା ଭଣ୍ଡାର ||

 ଏ ବିଶ୍ୱବାସୀଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କର 

   କୃପା କର କୃପାମୟ, 

 ଅଛି ମୋ ବିଶ୍ବାସ ରଖିଛି ଭରଷା 

    କରନାହିଁ ପ୍ରଭୁ କପଟ ||

  ଏ ଝରଣା ପ୍ରଭୁ କରୁଅଛି ଗୁହାରୀ 

    ସଭିଙ୍କୁ ଦିଅ ଆଶିଷ, 

  ତୁମେ ସ୍ରୁଷ୍ଟି କର୍ତ୍ତା ତୁମେ ହିଁ ବିଲୟ 

     ତୁମେ ପୁଣି ଓଁକାର ||