କୋମଳ ଶିଶୁ

ଶିଶୁ ଅବୟବ ଆହା କି କୋମଳ

କାନ୍ତି ମୟ  ସୁଲଲିତ

ପ୍ରତି ପ୍ରାଣେ ନିତି ଦିବ୍ୟ ଅନୁଭୂତି

ସହିତ ଭରେ ଲାଳିତ୍ୟ ।

ମଧୁର ମାଧୁରୀ କୋମଳ ଚାତୁରୀ

ଧରି ମୋହେ ଜନ ମନ

ବିଲୋକନେ ମନେ ପ୍ରଶାନ୍ତି ପ୍ଲାବନେ

ହୃଦୟ କରେ ତଲ୍ଲିନ ।

ଅଙ୍ଗ ଭଙ୍ଗୀ ଠାଣି କେତେ ଯେ କାହାଣୀ

କହଇ ସତେ କି କଥା

ଖିଲି ଖିଲି ହସ ବୁଣି କରେ ତୋଷ

ହଲାଇ ଆପଣା ମଥା ।

ଭଙ୍ଗା ଭଙ୍ଗା ଶଦ୍ଦ ଆହା କି ଆନନ୍ଦ

ଲାଗେ ଶିଶୁ ମାନ ଙ୍କର 

କୋମଳ ମଞ୍ଜୁଳ ସୁଶାନ୍ତ ସୁନ୍ଦର

ବେଶ ଦିଶେ ମନୋହର ।

ଆନନ୍ଦ ନିଶ୍ୟନ୍ଦ ଧୀରେ ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ

ଠୁକୁ ଠୁଁକୁ ତାଙ୍କ ଚାଲି

କୋମଳ ହାତରେ ପ୍ରଜାପତି ଧରେ 

ହସି ହସି ଖିଲି ଖିଲି ।

ଚାରୁ ହାସ ଭାସ ସ୍ନେହ ସୁପ୍ରକାସ

କମନୀୟ ପ୍ରଦର୍ଶନ

 ପ୍ରତିଟି ମଣିଷ ଜୀବନେ ପବିତ୍ର

ଉତ୍ସାହ ଚିନ୍ତନ ଦାନ ।

ମିଳି ଥାଏ ନିତି ଟିକି ଶିଶୁ ଠାରୁ

ଜାଣିବାକୁ ବହୁ କଥା

ବଡ ମାନଙ୍କୁ ସେ ପ୍ରଣାମ ଜଣାନ୍ତି 

ନୁଆଁଇ ଆପଣା ମଥା ।