କିଛି କଥା ଏଇ ଭୁବନରୁ

ନିଶା କିଛି କହେ ମାନବ ଜୀବନେ

କରିବାକୁ କିଛି ବିଶେଷ

ଭାଷା କହେ ସାହିତ୍ୟ ସାଧନେ

ଲେଖିବି ମୁଁ ଅଶେଷ ।

ଫୁଲ କହେ ଦେବତା ମସ୍ତକେ

ଲାଗି ମୁଁ ହୋଇବି ଧନ୍ୟ

ନାରୀ ରୂପୀ ଫୁଲ ପୁରୁଷ ଜୀବନେ

କେବେ କୁସୁମିତ ପୁଣି ଘୃଣ୍ୟ ।

ଗଛ କହେ ପରହିତ ରେ

କାଟିବି ମୋହର ଜୀବନ

ମାନବ ରୂପୀ ଏ ଓଲଟ ବୃକ୍ଷ

ଗଛ ପରି ଉପକାରୀ କୁ କାଟି କରଇ ଶୂନ ।

ଦିବା କହେ ବିଶ୍ୱକୁ କରିବି ଆଲୋକିତ

କିରଣ ପାଇବ ସାରା ଜଗତ

ରାତ୍ରି କରେ ଅନ୍ଧକାର ଘୋଟି

କୁସ୍ଚିତ କାମର ଆଗତ ।

ମନ କହେ କାମନା ବାସନା ରେ

ହୋଇବି ଆଜି ମୁଁ ଲୀନ

ବିବେକ କୁହଇ ବିଧାତା ଚରଣେ

ରଖିବି ନିରତେ ଲୟ ।

ସର୍ବୋପରି ଦୀନ ଦୁଃଖୀଟି କହେ

କୁଟୁମ୍ବ ପୋଷଣ ହେଉ ସାରାଦିନ

ଜଗତର ଜନ ଲଭି ଆଶିଷ

ପରହିତରେ ସେବା ଟିକେ ଦେଇ

ଦିଅ ହେ ମାନବ ଧ୍ୟାନ ।