ଜୀବନ ଏକ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ

କେବେ କବି ଟିଏ ହୋଇ ଲେଖେ କବିତା

ଏ ମୋର ହୃଦ ମନ୍ଦିରରେ

ଲେଖୁଛି, ଜାଗୁଛି, ଉଠୁଛି,ଗାଉଛି

ଏ ଧରା ଧାମ ରେ ।

ଗାୟିକା ନୁହେଁ ମୁ ଗୀତ ଗାଏ କେବେ

ପ୍ରଭୁ ତୁମ ରି ଚରଣେ

ନାୟିକା ନୁହେଁ ମୁ ଅଭିନୟ କରେ

ଏ ଜୀବନର ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ରେ ।

ଭକତ ଟେ ନୁହେଁ ପୁଣି ଭକତି କରେ

ଏଇ ଧରମ ସାଗରରେ

ଶିକ୍ଷିକା ନୁହେଁ ମୁ ଶିକ୍ଷାଦାନ କରେ

ଏ ଜୀବନ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚରେ ।

ନାରୀ ଟିଏ ତ ମୁ ଅଟଇ

ଏ ପଙ୍କିଳ ପରିବେଶରେ

ନୁହଇ ଗାୟିକା ଅବା ଲେଖିକା

ନୁହଇ କବି ନୁହେଁ ମୁ ଶିକ୍ଷିକା ।

ନୁହଇ ମୁ କିଛି କରି ଚାଲିଛି ଏଇ ସୋପାନ

ବିଧାତାଙ୍କ ନିର୍ଦେଶରେ

ଦେଖୁଛନ୍ତି ସେ ମୋ ସବୁ ସୋପାନକୁ

ସୃଷ୍ଟିର ଏ ଦୂରଦର୍ଶନରେ ।

ଖାଲି ମୁ ମାଧ୍ୟମ ଏ ଭବଶାଗରେ

ସେ ସବୁର ମୂଳ

ତଉଲିବେ ସେ ଧର୍ମ ନିକିତିରେ

ମୋ ପାପ, ପୁଣ୍ୟର ସବୁ କାଳ ।

ମୋ ପାପ, ପୁଣ୍ୟକୁ କରିବେ ସେ ଗଣନା

କରିବେ ସେ ଅଭିନୟର କଳନା

ଦେଖି କେବେ ହସିବେ, କେବେ ହେବେ ବିଚଳିତ

ସୃଷ୍ଟିର ସର୍ଜନାରେ କେତେ ପୁଣି କବଳିତ ।