ଗରିବ ଜନତା ବଞ୍ଚି ରହିବ କେମିତି ?

ଧର୍ମାନ୍ଧତା, ଅନ୍ଧତା ଓ ଦଂଗାର 

ମଞ୍ଜି ବୁଣିବାରେ

ଜୀବନ ହେଲାଣି ତ ଛିନ୍ନଭିନ୍ନ 

ଭାରତୀୟ ସମାଜରେ |୧|

ମୁକ୍ତି ସ୍ଵାଧିନତା ପୂର୍ବରୁ ଦେଶ 

ହେଲା ବିଭାଜନ 

କେତେ ଯେ ମଣିଷର ଜୀବନ 

ହେଲା ବିସ୍ଥାପନ |୨|

ସ୍ୱାଧୀନତା ହେଲା, ସେ ବିଷର 

ଫଳ ଭୋଗିଲେ

ହିନ୍ଦୁ ମସଲିମ୍ ଭାଇ ଏକତା 

ଭାବକୁ ଭାଂଗି ଦେଲେ |୩|

ମାଟିର ମଣିଷ ରହୁଛି ଏଇ ଦେଶେ

ଝାଟି-ମାଟିର ଘରେ

ପରିଶ୍ରମ କରି ତୋଳି ଦେଉଛି ବହୁ

ତଳ ପ୍ରସାଦ ଏ ମାଟିରେ |୪|

ନିଜ ଦେହବଳ ଯେମିତିକି ଏକ କଳ

ଖଟିଥାଏ ଦିନ-ରାତି 

ଠିକାଦାର ସାହୁକାର ଯେତେ ତାହାର

ଶ୍ରମକୁ ଶୋଷିଥାନ୍ତି |୫|

ଆମେରେ ଏ ଦେଶର ଯେତେ ସବୁ

ଶ୍ରମିକ କୃଷକ ଜାତି 

ଆମ ପରିଶ୍ରମ ବଳେ ମାଟିକୁ ଚକଟି,

ଗଢୁ ସବୁକିଛି ଲଗାଇ ଶକତି |୬|

ଆମ ଭବିଷ୍ୟତ ନୁହେଁ ତ ସୁରକ୍ଷିତ 

ଯେପରିକି କ୍ରୀତଦାସ,

କାମ ଥିଲେ ଦାମ ନୋହିଲେ ଜୀବନ 

ମାଲିକ ହାତରେ ବଶ |୭|

ଦେଖାଇ ଅର୍ଥ ଲାଳସା, ଓଜାଡି ଦିଅ 

କେତେ ଆଶା ଓ ସପନ

ଚୋରାଇ ନିଅ ଆମର ନିଜସ୍ଵତା, କଲ

ବଲ ହୋଇ କଟାଉ ଜୀବନ |୮|

ମାଟି ଭାରତର ଅଟେ ଚନ୍ଦନ ଯାହାର

ତାକୁ ତ ଜାଣୁନ ଥରେ

ସ୍ଵାର୍ଥପର ପୁଂଜିପତିର ଦଲାଲ ହୋଇଛ

ଗରିବ ଗୁରୁବା ବିସ୍ଥାପନ ପନ୍ଥା ଧରେ |୯|

କାରଖାନା ଯେତେ କରିବେ ସ୍ଥାପନ ଜଂଗଲ

ର କୋଟି କୋଟି ବୃକ୍ଷକୁ ହାଣି 

କେବେ ସେ ବୁଝନ୍ତି ବନ୍ୟଜନ୍ତୁ ବ୍ୟଥା ବିସ୍ଥାପିତ 

ହୋଇ ଗାଁରେ କଲେଣି ଘଣି |୧୦|

ଯେତେ ରାମ ରାଜ୍ୟର ଡାକରା ଦିଅନ୍ତି 

ଆମ ସୁନାର ଭାରତରେ

ଦେଖାଇଲ ତୁମ ବିଶିଷ୍ଟ କଳାକାରଗିରି

ଅନ୍ୟର ଗୋଡ଼ ଭିଡ଼ିବାରେ |୧୧|

ଯେତେ ରାମରାଜ୍ୟର ଡାକରା ଦିଅନ୍ତି 

ଆମ ସୁନାର ଭାରତରେ

କିନ୍ତୁ କରନ୍ତି ଡ୍ରାମାବାଜୀ ଅନ୍ୟକୁ ଖାଲି

ନିନ୍ଦା ଗାଳି କରିବାରେ |୧୨|

ଯେତେ ରାମରାଜ୍ୟର ଡାକରା ଦିଅନ୍ତି 

ଆମ ସୁନାର ଭାରତରେ

ପୋଲିସ ଆଇନକୁ ଧରି ଆନନ୍ଦିତ ହୁଅ

ଅନ୍ୟକୁ ମକଚି ଦେବାରେ |୧୪|

ନିଜକୁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାର, ଅନ୍ୟର ପ୍ରଶଂସା 

କରିନ ତ କେବେ, ଶାନ୍ତି ମିଳୁଛିକି ?

ନିଜକୁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାର, ବିଷ ମଞ୍ଜି ବୁଣି 

ଅଖଣ୍ଡ ଭାରତ ରହି ପାରିବକି ? |୧୫|

ଆଶ୍ରୟ ଆଶାରେ ନର ଯାଯାବର ହୋଇ

ବୁଲଇ ଏଠି ସେଠି ନିତି

ଗରିବ ଜନତା ହୁଅନ୍ତି ବିସ୍ଥାପିତ, ସଦା ରହେ 

ମନେ ବଞ୍ଚି ରହିବ କେମିତି ? |୧୬|