Library
Profile
ଖରା ବେଳେ
ଖରା ବେଳେ
ଖରା ବେଳଟା ଲାଗେ ଖାଁ ଖାଁ
ସହରର କଳା ମଚ୍ ମଚ୍ ପିଚୁ ରାସ୍ତାରେ
ସ୍ବର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳ
ଚାରି ଆଡ ଦୋକାନ ବଜାର ସବୁ ବନ୍ଦ
ବଡ଼ ବଡ଼ ବରଗଛର ଡାଳରେ
ଚଢେଇ ମାନଙ୍କର କେଁ କଟର ସ୍ବର
ରାସ୍ତାରେ ଯାଉଥିବା ପଥିକ
ନିଛାଟିଆ ଖରାରେ ଆଗକୁ ଆଗ
ମାଡି ଚାଲିଥାଏ
ଜୀବିକା ପାଇଁ ନିଜ ଶରୀରକୁ
ଖରା ବେଳେ ସିଝାଇ ସିଝାଇ
ଗଢି ଚାଲିଥାଏ ବଡ଼ ବଡ଼ କୋଠା ଘର
ଅନ୍ୟର ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଛାତଟିଏ କରି
ନିଜେ ରହେ କେଉଁ
ଅଜଣା ସହରେ......!!
ନିର୍ଦ୍ଦୟ ସେ ଖରାବେଳେ
ଶୁନଶାନ୍ ମଶାଣିରେ
ଜଳି ଜଳି ପାଉଁଶ ହୋଇଯାଉଥିବା
ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ
ସଦ୍ୟ ବିଧବାର ସିନ୍ଥାଭଳି
ଲାଗୁଥାଏ କାନ୍ଦୁରା କାନ୍ଦୁରା
ବିକଟାଳ ଶବ୍ଦ ପରି ଅଟହାସ୍ୟ
କରୁଥାଏ ନିଛାଟିଆ ଖରାବେଳେ।।
ଚୁଲିରେ ନିଆଁ ଜ
ାଳିଲା ପରି
ଚରିଯାଏ ଚାରିଆଡ଼େ ନିଆଁ
ରାସ୍ତା ଘାଟ, ଉତ୍ତପ୍ତ ବାଲୁକା ରାଶିରେ
ଧୂଳି ଝଡ଼ , ଖଣ୍ଡିଆଭୂତ ହୋଇ
ନାଚି ଉଠେ ଝାଞ୍ଜି ଖରା
ନଈପଠା ଓ ଆମ୍ବ ତୋଟାରେ
ସେହି ବିବଶ ଖରାବେଳେ।।
ଖରାଦିନ ଖରାର ଲହ ଲହ ଜିଭ
ଅନବରତ ଶୋଷି ଚାଲିଥାଏ
ରସ ସବୁ ଦେହ, ମନ, ବୃକ୍ଷଲତାରୁ,
ବସ୍ତି ଓ ବିପଣୀ ,ମାଟି ଓ ସମୁଦ୍ରରୁ
ସତେକି କ୍ଷୁଧାତୁର ମଣିଷ ପରି
ସବୁକିଛି ପୋଛିନିଏ ନିମିଷକେ
ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ .......
ସତରେ କେତେ ଅବିବେକି
ସେହି ଖରାବେଳେ।।
ସବୁଥିରେ ଶେଷ ଥିଲା ପରି
ଜଣାଅଛି ଏହି ଧରା ଧାମେ
ଜଣେ କ୍ରୁର ନିଷ୍ଠୁର ଶାସକର
ଶେଷଦିନ ଆସିଲା ପରି
କଷ୍ଟ ଦାୟକ , ଜଳାଇ ଚାଲିଥବ
ଏ ଖରାବେଳେ, ଗ୍ରୀଷ୍ମ ବେଳ
ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବାଜି ନାହିଁ
ବରଷା ରାଣୀର ଆଗନ୍ତୁକ
ମୌସୁମିର ନାଗରା।।
