ଖଣ୍ଡିଆ ରାଜା

ଖଣ୍ଡିଆ ରାଜାର ହୁକୁମ ଚାଲେ  

ରଙ୍ଗ ଖେଳିବାକୁ ବାହାର ପିଲେ । 

ଵାସି ଦୋଳ ଦିନ ତାଙ୍କ ରାଜୁତି  

ଭାଇଚାରା ଭାଵ ସିଏ ବାଣ୍ଟନ୍ତି । 

ଭଙ୍ଗା ଚଉକିରେ ବାନ୍ଧି ଦି' ଵାହି  

ଚାରି କାନ୍ଧେ ତାଙ୍କ ରଥ ଚାଲଇ । 

ଅଲୋଡା ଦରଵ ସବୁ ସାଇତି  

ସଜେଇ ରଖନ୍ତି ନିଜର ଗାଦି ।

ଭଙ୍ଗା ଛତା ଛତ୍ରୀ ରୂପେ ଶୋଭିତ  

ଭଙ୍ଗା ଵିଞ୍ଚଣା ଯେ ଚାମରେ ନିତ୍ୟ । 

ଭଙ୍ଗା ଦାନ୍ତ ସହ କେଶ ଯେ ଝୋଟ  

ମଥାରେ ଶୋଭିତ ଝାମ୍ପି ମୁକୁଟ ।  

ବ୍ୟଙ୍ଗ ବଚନରେ ଆଦେଶ ଟାଣ  

ଯିଏ ନ ଆସନ୍ତି ଉଠାଇ ଆଣ । 

ଯହିଁ ଯାହା ମିଳେ ଖାଦ୍ୟ ଆକାରେ  

ଵାଣ୍ଟି ଖାଇବାକୁ କୁହନ୍ତି ଧୀରେ । 

ଧନୀ କି ଗରୀବ ସକଳ ଜନ  

ଖଣ୍ଡିଆ ରାଜା ର ଆଗେ ସମାନ । 

ଗୋରା କଳା ଵାଛ ବିଚାର ନାହିଁ  

ଫଗୁ ବୋଳି ଏକ ପରି ଦିଶଇ । 

ପ୍ରତି ପ୍ରାଣ ଆଜି ଯାଇଛି ମିଶି  

ସବୁ ଦିନେ ରହୁ ଏପରି ଖୁସି । 

ଖଣ୍ଡିଆ ରାଜାର ଏ ମନ କଥା  

ରାଧା କୃଷ୍ଣ କର ନାହିଁ ଅନ୍ୟଥା ।